Donderdag 22 februari 2018 Peniche, nog een dagje.

Het is dat ik steeds de dagen benoem aan het begin van het dagverslag, anders zou ik de tel gewoon kwijtraken. Ook vandaag weer een stralende dag en we kunnen ons niet voorstellen dat er in Nederland wordt gedacht aan een Elfstedentocht. Als de was op het wasrek hangt en we hebben geluncht, stappen we op voor een rondje schiereiland. Met de klok mee komen we eerst bij een groot stuk stadsmuur, dan bij de haven en vervolgens het fort, dat wegens verbouwing gesloten is. Het grootste gedeelte gaat over een kustpad, onder of boven langs. Bij de vuurtoren aangekomen zijn we ongeveer halverwege. Er zijn hier aparte rotsformaties en er is helder zicht tot aan de Berlenga-eilanden. Helaas is het café hier dicht L, dus niet even een drankje op het terras. Ook de noordkant van het Peniche schiereiland is apart; ook hier weer mooie uitgesleten rotsformaties. Na 3 uur kuieren en bijna 10 kilometer zijn we rond en terug bij AF. Biertje erbij en effe uitrusten. De was is in ieder geval droog en kan de kast in. Dan nog een tijdje lekker lezen in de zon. De meeuwen komen al gauw weer op de muur staan krijsen om te kijken of er wat te halen valt. Het camperterrein, een voormalig sportveld of zo is helemaal ommuurd en daardoor praktisch windvrij.

Vrijdag 23 februari 2018 Foz de Arelho en São Martinho do Porto

We worden gewekt door het gekrijs van de geelpoot-meeuwen. Af en toe lijken het wel krolse katten… Tegen elven zijn we reisklaar en rijden eerst naar Foz de Arelho. Er is een mooie wandelpromenade en een heel breed strand, waar ook nog eens een lagune ligt. Natuurlijk maken we een strandwandeling en dan lunchen we. Opvallend zijn de gekleurde kiosken. We laten Obidos deze keer liggen en rijden via de kustweg door naar São Martinho do Porto. Een mooi wit stadje aan een schelpvormige baai. Er zijn wandelpaden langs het strand en door de duinen. De parkeerplaats is populair maar als de zon onder is zijn we de enige die achterblijven. De vuurtoren is in de verte op de uiterste punt te zien.

Zaterdag 24 februari 2018 Nazaré en Pedro de Moel (Marinha Grande)

Die vuurtoren gaan we vanochtend eerst van dichtbij bekijken, hij geeft rood licht… We wandelen de hele boulevard af en klimmen bij het piepkleine haventje via een lang trappenpad omhoog. We zien dan de zee aan de andere kant en hebben zicht op de hele baai. Op de uiterste punt staat een soort boei, die de smalle haveningang moet aangeven. Via een ander pad weer naar beneden en dan rijden we door naar Nazaré. Dat stadje en het bovenstadsdeel Sitio kennen we nog uit 2010 en het is de moeite waard nog eens daar rond te kijken. We parkeren beneden in het centrum op een stampvolle parkeerplaats ( verboden voor campers, maar er staan meer campers dan personenauto’s). Eerst gaan we naar het strand, 100 meter verder, waar we de mooi geschilderde bootjes en de visstalletjes zien. Vrouwtjes in klederdracht leggen vis te drogen op grote rekken en verkopen dat wat al gedroogd is. Langs de gezellig drukke boulevard gaan we richting de tandradbaan en kunnen voor €1.50 p.p. ons een steile klim van 110 meter besparen. Het is opnieuw een warme zonnige dag en een genot om hier rond te kuieren langs souvenir- en notenkraampjes en van het uitzicht te genieten. We bezichtigen de grote kerk Nossa Senora de Nazaré met het prachtige hoofdaltaar en de kleine, met azulejos bekleedde kapel ter nagedachtenis aan een legende uit 1182. Via het wandelpad dalen we dan weer af het centrum van Nazaré en via smalle, mooi betegelde en geplaveide straatjes belanden we weer bij de camper. Dan wat eten en drinken en op zoek naar een betere overnachtingsplaats. Die vinden we in Marinha Grande op de Praia Velha, net voorbij de vuurtoren. Het is er nog aardig druk met dagjesmensen, die via diverse boardwalks wandelen, maar tegen de tijd dat de zon in zee is gezakt blijven we met nog 4 campers achter en is er rust, behalve dan de golven die goed hoorbaar zijn.

Zondag 25 februari 2018 Naar Aveiro

Ook nu start de dag met een zonnige wandeling naar een vuurtoren, die van Pedro de Moel, waar we een kilometer of 2 vanaf stonden vannacht. Er is veel sportief volk op de been: fietsers, hardlopers en wandelaars. Er is langs deze strandweg een apart kilometerslang fiets- en wandelpad. Nadat we ook uitgebreid de tot slagroom geklopte golven hier hebben bewonderd stappen we op en rijden de kustweg in noordelijke richting. De eerste stop is in Figueira de Foz aan de monding van de Mondego rivier, die hier zeer breed uitloopt. We vinden een prima parkeerplekje aan de kade en wandelen (alweer) naar de vuurtoren, die in een oud fort is gebouwd. We passeren 2 jachthavens en er staan veel vissers te hengelen aan de kant. Wat restaurantjes en een groot speelterrein voor groot en klein maakt dit stukje stad levendig en gezellig. Na de lunch gaat het door. Aveiro is ons doel vandaag. Het eerste traject gaat door een langgerekte aaneenschakeling van dorpjes, waarbij 50 km de limiet is. We slaan af en nemen de kustroute. Daar hebben we al snel spijt van. We rijden door het grootste naaldbossengebied van Portugal, echter is het hier, tientallen kilometers lang, vorig jaar afgebrand en het ziet er desolaat uit: zwarte boomstammetjes in een soort van zandverstuivingen. Daar komt nog het gesmolten asfalt van de smalle weg bij en stuiteren we met 20 km/uur verder naar de volgende rotonde. Nog erger dan een onverharde weg en vol met gaten en kuilen. Zo zijn we pas na half 5 op de camperplaats in Aveiro, gelegen aan een kanaal en onder een snelweg. Het geluid valt mee en we hebben zin om morgen in Aveiro rond te kijken; de vorige keer was het erg leuk.