Zon-zon-zondag18 februari 2018 Via Santiago de Cacem naar Alcacer do Sal

De mist is weg en de bewolking ook, volop zon weer. We beginnen de dag met een wandeling langs de lagune. We waren hier een paar jaar eerder ook al en toen was er veel te zien. We parkeren bij de camping waar ook de wandeling begint. Bij het bezoekerscentrum is een groot moeras waar we meteen al een grote groep zwarte ibissen zien rondscharrelen. Verder zijn er kieviten, eenden, ooie- vaars, diverse reigers en meerkoeten te zien. We horen af en toe het geklepper van ooievaars. Tot onze verbazing staat dit deel van de lagune vol met visfuiken. Het is een prachtige wandeling. We komen een keer andere wandelaars tegen: een stel uit Hilvarenbeek en we maken even een babbel. Ze weten te vertellen dat er paling wordt gevangen… Als het pad een eind van de lagune afkeert gaan we terug. We rijden dan via de Intermarché door naar Santiago do Cacém. Een Moors kasteel en de 13^e eeuwse Igreja Matriz liggen boven op een heuvel. We hebben er mooi zicht op als we, op weg naar de Romeinse opgravingen, een picknickstop houden. De voormalige Romeinse nederzetting Miróbriga ligt net ten oosten van Santiago. De opgravingen zijn nog in volle gang, maar een tempel met forum, een weg met brug en een waterbassin met thermen zijn bloot al gelegd. Het is er erg rustig rondwandelen en we bekijken alles op ons gemak. Als eindbestemming hebben we vandaag Alcácer do Sal gekozen. Het stadje ligt aan de rivier de Sado. In eerste instantie rijden we naar de in onze gids genoemde camperplaats naast de arena, maar die bevalt ons niet; het staat er vol vrachtwagens. Voordat we de smalle brug overstaken zagen we nog een paar campers bij een speeltuintje staan. Daar rijden we naar terug: een prima plek pal aan het water, er zijn toiletten, trimtoestellen, een skateramp en er is plaats genoeg. We maken een rondje rio Sado: over de autobrug heen, langs de “boulevard” aan de overkant (met wat gezellige terrassen) en via de voetgangersbrug terug. Op zondagmiddag en met dit mooie weer zijn er aardig wat wandelaars en trimmers actief. ’s Avonds is de parking leeg op 5 campers na.

Maandag 19 februari 2018 De Tejo (Taag) over.

Kerkklokken wekken ons vandaag. Nadat we omhoog geklommen zijn naar het fort met de naastliggende kerk en het uitzicht over de rivier de Sado met de erachter liggende rijstvlaktes hebben bewonderd en vastgelegd, rijden we verder noordwaarts door een typisch landschap van kurkeiken. Omdat we de drukte van Lissabon en omgeving willen vermijden steken we bij Villa Franca de Xira de Taag over. Meteen zijn we Alentejo uit. Het is druk op de weg met vrachtverkeer en Villa Franka is een drukke stad. We bekijken even 2 mogelijke parkings voor een overnachting maar het staat er stampvol. Doorrijden dus! Het landschap wordt heuvelachtig, met hier en daar wijnbouw. We komen langs een Continente winkelcentrum en Nart koopt er 2 broeken. Dat was nodig want hij was al eerder uit 2 broeken gescheurd (gewoon versleten!). Dan door naar een parkeerplaats bij de Intermarché in Aruda dos Vinhos maar de beloofde service vinden we niet. Erg gezellig is het ook niet. Dan nog maar even door.. Turcifal, 20 kilometer verder is prima: op een rustig pleintje bij een kerk. Ondertussen zijn we de 4000 kilometer gepasseerd. We hebben problemen met internet; via een in Veldhoven gekochte voucher hebben we het tegoed opgewaardeerd met 1 GB, maar hoewel er verbinding is kunnen we niet het internet op. Door datzelfde probleem heb ik vanochtend via de gratis wifi bij de Lidl op de parkeerplaats het laatste verslag met foto’s op Reismee gezet. Eens kijken of we hier ergens een chip met datategoed kunnen kopen. Vandaag wel 137 km afgelegd!

Dinsdag 20 februari 2019 Torres Vedras en terug aan zee

De dagen vliegen nu voorbij… Even een rondje om de kerk in Turcival en dan naar Torres Vedras. Dit oorspronkelijk uit een Romeinse nederzetting voortgekomen handelsstadje was het steunpunt voor de 40 km lange verdedigingslinie, in 1810 aangelegd door Wellington, ter verdediging van Lissabon tegen de troepen van Napoleon. Met succes! Boven de stad staan de gerestaureerde muren van het 13^e eeuwse kasteel, een mooie tuin en een kerk. Die gaan we bekijken op onze wandeling door het centrum. Het is wel even klimmen, maar het uitzicht is prachtig. We dwalen door de smalle straatjes van het oude centrum en bewonderen kerken, pleintjes en parkjes. Het is een levendige stad. De temperatuur loopt ondertussen op tot boven de 25 graden en in de camper tot over de 30. Na de lunch rijden we de 20 kilometer naar de kust en komen uit in Santa Cruz. Onder bij de zee met woeste golven is een parking. Mooi plekje. Na een uurtje in de zon lezen gaan we toch nog even richting Santa Cruz; 1,5 km hier vandaan. Bovenlangs de passage heen en onderlangs via het strand weer terug. Van het oorspronkelijke oude dorpje is behalve een kapel amper iets terug te vinden. Nieuwbouw zo ver als we kunnen kijken en er wordt nog meer bij gezet. Straten vol met restaurantjes en barretjes (nu bijna allemaal gesloten) zijn ’s zomers en in de weekenden dik bevolkt met Lissabonners. De zon gaat weer eens mooi onder…

Woensdag 21 februari 2018 Naar Peniche

Vandaag worden we niet gewekt door kerkklokken maar door de zee. Even de kachel aan want we staan tegen de rotswand nog een tijdje in de schaduw. Dan op weg naar Peniche; we passeren de stad van de Dino’s: Lourinha. Hier hebben we een paar jaar geleden al eens de sporen en restanten bekeken. Het is maar 35 km naar Peniche, dat op een schiereiland ligt. Even een supermarkt in en gas bijtanken en dan installeren we ons op “motorhome”parking in het centrum. Met douches, service, wifi, wasmachines en drogers voor maar €5,- per nacht. Wat een luxe… de staplaats is waterpas en op beton… Stoeltjes buiten en genieten maar. Na lunch en lekker lezen en… wat Netflix-series downloaden stappen we toch nog maar even op. Een kort tochtje naar een kleiner schiereilandje (Papôa) via een bruggetje bereikbaar. Door een vulkaanuitbarsting lang geleden ooit gescheiden van het vaste land. En nog steeds heerlijk weer. Als de zon ondergaat skypen we even met zoon en kleindochter en horen van de dreigende kou die eraan komt. We boffen dat we hier zijn!! We besluiten meteen nog een dagje hier te blijven..