Dinsdag 13 -02-2018 Alentejo in

Vandaag verlaten we met het passeren van de rivier de Seixe bij Odeseixe echt de Algarve en rijden Alentejo in. We gaan een dagje op de camping in Zambujeira do Mar staan want er moet weer gewassen, gepoetst en geloosd worden. We waren hier in 2010 ook al eens en herinneren ons de prachtige kliffen, rotsen en stranden met de kleine dorpjes er hoog boven. Dus als de was aan de lijn hangt stappen we op voor een rondje door het dorp en langs de zee. Het dorp is boven op de kliffen gebouwd; men is bezig een rotsbekleding aan te brengen om ervoor te zorgen dat het kapelletje niet over een tijdje in zee verdwijnt. Op de okerkleurig rotsen ligt op veel plaatsen strandzand. Een blauw-groen gemarkeerd pad (de Fishermans trail) volgen we een tijdje en wandelen dan via de weg weer terug. We zien wat kinderen in verkleedkleren en bedenken dat het carnaval is. We hebben er verder nog niks van gemerkt. Als de zon onder is, is de was zo goed als droog. Er is free wifi dus we bekijken wat Olympische sportuitslagen en beantwoorden WhatsAppjes en mails.

Woensdag 14 februari 2018 Ooievaarskust

Lekker langzaam aan… douchen, ontbijten, even poetsen en dan verlaten we deze prima camping nadat we ook nog even wat brood in de minimarket hebben gekocht. We kunnen weer even vooruit. We volgen helemaal de kustweg en na 15 kilometer zijn we bij de vuurtoren van Cavaleiro, Cabo Sardão heet het hier. Prima rustig plekje en wandelroutes naar links en rechts. De zon doet weer goed zijn best! We zien ooievaars boven ons rondzweven en ontdekken al gauw diverse nesten op de steile rotsen onder ons. Ze trekken zich niks aan van de bulderende zee en vliegen af en aan om hun nesten klaar te maken. We wandelen een heel eind in zuidelijke richting langs de gemarkeerde route en kijken regelmatig even over de rand om de rotsen die hier loodrecht in zee steken goed te bekijken. Er zijn nestlocaties van drie verdiepingen en een heeft zelfs een carport! Als we het haventje net buiten Zambujeira do Mar (waar we vannacht waren) in zicht krijgen draaien we om en gaan dezelfde weg terug. We zien af en toe rugzakwandelaars die de route aan een stuk doen en ik denk meteen dan aan Rob en Els van de wandelclub die 2 jaar geleden ook hier moeten hebben gelopen. Wat een fantastische plek! En de zonsondergang is weer spectaculair. Prima plek voor overnachting ook. Alleen de vuurtoren zwaait elke paar seconden zijn licht rond.

Donderdag 15 februari 2018 Van Cavaleiro via Odemira naar Almograve

We beginnen de dag met een wandeling langs de kust in noordelijke richting. Dat is maar een korte want al gauw komen we aan een diepe kloof waarbij het doorgaande pad een grote omweg moet maken. We rijden vervolgens naar Odemira, ( zo’n 15 km landinwaarts) waar we eerst voorraden inslaan en dan het stadje gaan bekijken. We parkeren aan de rivier de Mira die hier een grote bocht maakt. Er staan bij de parkeerplaats bankjes, bloembakken en grappige lantaarntjes. We worden aangesproken door een oudere heer die vraagt waar we vandaan komen. O ja hij heeft een nichtje in de buurt van Amsterdam wonen; die is daar 25 jaar geleden heen verhuisd toen ze met een Nederlander trouwde. Hij zegt verder dat hij het weer vandaag erg mooi vindt en dat we veilig hier kunnen parkeren. We lopen de boardwalk langs de rivier een eind tot aan de brug en gaan dan omhoog het centrum in. Het stelt niet veel voor maar ziet er aardig uit: nette witte huizen, een pleintje en smalle straatjes. Bij de apotheek geeft het digitale uithangbord 26 graden aan. Terug bij de camper maak ik wat broodjes klaar die we op een bankje in de zon opeten, terwijl we kijken naar de ganzen, eenden, meeuwen en duiven die hier op de oever rondscharrelen. In de middag rijden we weer naar de kust terug en vinden op de grote strandparking van Almograve een prima plek met mooi zicht op zee. Hier kun je ook afdalen naar een strandje. We wandelen een stuk bovenlangs totdat de route bij een riviertje afbuigt en we in het dorp uitkomen. Weer terug en nog een eind de andere kant op en dan is het wel weer genoeg voor vandaag. Wat ons op viel vandaag en ook gisteren dat hier vrij veel mannen met tulbanden en lange baarden rondlopen (Indische types), misschien Sick’s?? En waarom speciaal hier? Tegen zonsondergang komen er heel wat mensen even kijken en daarna is het rustig, betrekkelijk rustig: de zee horen we natuurlijk continue . We staan in het gezelschap van 3 campers vannacht.

Vrijdag 16 februari 2018. Via Vilanova de Milfontes naar Porto Covo

We worden wakker in een dichte mist! We horen de zee maar zien ‘m niet. Ons eerste doel vandaag is het stadje Vilanova de Milfontes. Het ligt aan de monding van de rivier de Mira. Hoe verder van zee hoe minder mist, maar ook in Vilanova hangt de zeenevel. We lopen vanaf de parkeerplaats eerst via de strandweg naar de vuurtoren en terug onderlangs het strand van de rivier. Er is niet veel volk op de been; wat vissers en een handjevol toeristen die we bij het Forte de São Clemente tegenkomen. Er wordt geroeid op de rivier. Via het oude centrum, waar we door kleine straatjes slenteren, met een bocht naar de camper terug. Onze eindbestemming vandaag is Porto Covo waar een camperplaats met service is, maar eerst gaan we lunchen op het strand van Ilha do Pessequeiro. Het strand ligt tegenover het eilandje met dezelfde naam en af en toe zien we het tussen de nevels opdoemen. Een korte wandeling hier want het wordt hoogwater en dan komen de golven tot aan de rotsen. 6 kilometer verder ligt Porto Covo en het vergt wat rondrijden en navragen voordat we de juiste plek gevonden hebben. De oorspronkelijke coördinaat klopt niet (meer); de camperservice is nu op een voormalig voetbalterreintje. We besluiten hier ook de nacht door te brengen. De zon laat zich nog een uurtje zien… Nart stort zich op de foto’s en ik leef me uit in een van mijn vele hobby’s: een potje koken.

Zaterdag 17 februari 2018 Via Sines naar Vilanova Santo André

We starten deze wat bewolkte dag met een wandeling langs het strand en de rotskust; eerst die van Porto Covo en dan nog wat strandjes op de route naar het noorden. In Sines parkeren we bij de scheepswerf waar nog meer campers staan en lopen omhoog naar het oude fort. Er staan kanonnen zeewaarts gericht; ze moesten piraten schrik aan jagen. Het fort ligt vlak boven de Praia Vasco da Gama, de zeevaarder die India ontdekte en hier is geboren. Een standbeeld ontbreekt dan ook niet vlak voor de ingang van het fort. We kijken er wat rond en lopen even binnen bij de toeristeninfo om wat kaarten en bezienswaardigheden van de kust van Alentejo te verzamelen. Mooie huisjes en straatjes maken het oude centrum tot een prettige plek. Via een kronkelige, ommuurde afdaling komen we weer op de boulevard om terug naar de parkeerplaats te lopen. Na de lunch hier gaat het verder, we wilden eigenlijk via de binnenlandse route naar Santo André maar om de een of andere reden stuurt onze navigatie ons via de snelweg. Een brede vierbaansweg waar we amper verkeer tegenkomen. In Santo André vinden we algauw de strandparking bij de lagune. Het is er best druk met dagjesmensen en er zijn ook drie restaurantjes die open zijn. De wandelschoenen weer aan en op pad. We lopen eerst een stuk over een mooi aangelegde boardwalk en gaan dan via een zandpad door de duinen naar de lagune van Melides, zon 2,5 km verder. Veel mooie bloeiende planten hier, Nart kan een kneu fotograferen! Via het strand waar de metershoge golven op beuken gaat het dan weer terug. Bij de parking aangekomen ( er staan inmiddels een stuk of 10 campers) zien we een uil op een hoge paal zitten; het blijkt een steenuil te zijn. Nart natuurlijk dubbel blij… twee nieuwe foto’s van vogels voor het archief.