Vrijdag 26 januari 2018. Een schitterende wandeling.

De zon is weer helemaal present als we tegen half 10 de wandelschoenen aantrekken en ons opmaken voor een wandeling hier vlakbij uit onze Portugese wandelgids. 1 kilometer tot de start bij de kapel aan het begin van de weg. Even een stukje langs de weg en dan verder over onverharde paden omhoog de berg op. Tussen de amandel-,olijf-, sinaasappel-, citroen- en vijgenbomenplantages door naar de top. Er is prachtig zicht; terug richting het dorp Paderne en naar de kust waar de zee te zien is. Af en toe een huisje met een groot hek er omheen en steevast nijdig blaffende honden die de boel bewaken. Op de top staat de ruïne van een windmolen. Direct daarna gaat het aan de ander kant bergafwaarts. Als we weer ter hoogte van de (het landschap ontsierende) snelweg zijn gaat de wandeling verder met een grote lus om Paderne heen; ook weer eerst een tijdje klimmen. We steken een droge rivierbedding over en passeren wat bouwvallen. Omdat we toch door het dorp komen gaan we even de Coviran in voor wat fruit. Via een omweg dan terug naar de camperplaats. Bijna 15 kilometer staat er dan op de teller en het is tegen tweeën. De rest van de middag zitten we in de zon naast de wasplaats. Lekker uit de wind, want die is vandaag best fris. We blijven hier nog een nachtje.

Zaterdag 27 januari 2018 Naar Albufeira

Het is maar 15 km naar de kust en Albufeira, de bekendste badplaats en nog steeds vissersdorp, met alleen maar witte huizen, amfitheatergewijs tegen de rotskust aangebouwd. Na wat boodschappen te hebben gedaan komen we tegen elven op de camperplaats naast het voetbalstadion aan. Even inchecken en voor (nu) €9 per nacht mogen we hier staan, inclusief wifi, douches, toilet en alle andere service die we nodig hebben. Het is aardig vol en we vinden een plekje in de Engelse “sector”. Meteen maar de was in de wasmachine en draaien maar. Dan die in de droger en de volgende was er in. Als die op de lijn hangt en we ondertussen al geluncht hebben en lekker in het zonnetje een praatje met onze Engelse buurman hebben gemaakt, stappen we tegen vieren op om richting het centrum te gaan. Dat gaat bijna geheel omlaag. We lopen onder het poortje door naar het strand. Op het grote plein vol horeca en souvenirwinkeltjes is het nu erg rustig. Het meest horen we Engels om ons heen. We lopen een eind bovenlangs tot aan de kleine jacht/vissershaven en keren dan weer om. Je kunt hier met de lift naar het strand. Bij een kerkje waar een bedelaar(!) op de traptreden zit, spreekt een Nederlandse (Limburgse) Canadees ons aan. We maken een praatje onder het lopen; hij moet weer terug naar zijn hotel en is een eindje aan het dwalen gegaan. We helpen hem op weg en kijken daarna nog even bij het uitzichtpunt aan de oostkant van het centrum. Hier zijn roltrappen voor degene die de klim te zwaar vinden. Terug op het centrale plein worden we binnen geloodst in een pizzeria, waar ze inderdaad heerlijke pizza’s serveren. Een goede fles rode wijn erbij en we gaan, na ook nog een prima dessert, én een portje van het huis, zeer tevreden de deur uit. Het is wel even klimmen om weer bij de camperplaats te komen. In het stikke donker halen we de was van de lijn en zitten even later al gauw te knikkebollen….

Zondag 28 januari 2018 Nog een dagje Albufeira.

Het is weer zo’n langzaam-aan-dag. Laat eruit, op ons gemakkie ontbijten, en lekker douchen. Dan in de zon buiten een tijdje lezen, wat mail beantwoorden enz. Maar er moeten ook wat klusjes worden gedaan. Terwijl de buurman zijn zonnepanelen poetst, er vlak naast ons een voetbalwedstrijd aan de gang is en de diverse camperaars hun honden gaan uitlaten, vegen, soppen en poetsen wij de camper van binnen. We hebben al weer heel wat zand verzameld de afgelopen dagen…. Dan na een late lunch stappen we op voor een wandeling. Eerst richting strand en dan in oostelijke richting via Praia dos Aveiros naar Praia da Oura. Halverwege versperren grillige rotsen ons de gang over het strand en klimmen we bovenlangs verder. Hier en daar een zandbaai en soms wel zeer smalle en steile paadjes langs een rotswand maken de tocht een avontuur. Het is steeds afwachten of de route een vervolg heeft. Maar we komen er .. bij Praia da Ouro. Zo’n 30 jaar geleden was ik hier al eens toen de jongens 4 en 8 jaar oud waren. Ik weet niet meer precies welk hotel het was. Er staan er hier zoveel! Op een mooi zonneterras drinken we wat en gaan dan via de “gewone”weg terug. De zon is bijna onder als we terug zijn.

Maandag 29 januari 2018 Landinwaarts.

We zijn alweer een maand onderweg…. Het lijkt veel langer. We verlaten voor even de kust en gaan in de buurt van Lagoa een wandelingetje maken. Het is een korte, maar moet de moeite waard zijn want hij staat in onze wandelgids. Bij een zijarm van de rivier de Arade is bijzondere en zeer gevarieerde flora te zien. We wandelen rond in dit stukje natuur (Sítio das Fontes). Er is een picknickplaats. een trimparcours, een amfitheater en een bewegwijzerde route. Bij veel bomen en/of struiken staan naambordjes. Het pad loopt vlak langs het water. Aan het einde ervan draaien we om en zien een pad bovenlangs terug gaan. We volgen het een eind tot we aan een dicht hek komen. We proberen even om hier steil bergafwaarts te klauteren, maar het wordt steeds steiler met losse steentjes… weer terug naar boven. Nart denkt nog even dat hij over het hek kan klimmen maar halverwege bedenkt hij zich; scherpe agavepunten en een flinke afsprong… toch maar niet! Dezelfde weg dan maar terug. Helaas weinig watervogels hier te zien, maar wel een massa zangvogels. Er vliegt een wielewaal verschrikt op. En we zien puttertjes. Na de lunch rijden we door naar een camperplaats, zo’n 10 km voorbij Silves. (Baragem do Arade). Die ligt aan een stuwdam in de rivier de Arade. Een mooi, rustig plekje, er staan een stuk of 15 campers. We klauteren via een smal paadje naast de dam omhoog en komen op de weg over de dam uit. Daar is zicht op het stuwmeer met veel kleine uitlopers. Je kunt aan de richels in de oevers zien dat het water diverse hoogtes kent. Het staat nu vrij laag. Na een kort wandelingetje boven, waar we nog een camperterreintje zien, lopen we via de weg weer terug. Een tijdje zitten we buiten en praten wat met een Engelsman uit Hull. Ze zon is al snel achter de berg verdwenen. Het is hier normaal gesproken aarde donker ‘s nachts, maar nu met volle maan is er volop licht…