10 januari 2018 Naar Castro Marim

De zon schijnt en dus eerst even een wandeling door het dorp Mina de Sao Domingos. We zien dat er sinds ons laatste bezoek erg veel is opgeknapt; het museum heeft een lik verf gekregen, het douchegebouwtje is nu mooi blauwwit geverfd en de buurtsuper is uitgebreid. Ook het park waar de camperplaats is, is opgeknapt: nieuwe aanlegsteigers en het barretje heeft een groter terras. Ook zijn diverse zandwegen langs de kleine (voormalige mijnwerkers) huisjes nu geasfalteerd. Het is maar dik 70 km naar de Algarve en Castro Marim. We passeren Mertola, altijd mooi als je zo aan komt rijden. Op de (officiële) parking in Castro de Marim, achter het voetbalstadion, zijn nog verschillende plaatsen vrij. Meestal is het hier mudjevol, maar ja we zijn redelijk vroeg op de dag. Na de lunch gaan we even wat boodschappen doen bij de vernieuwde supermarkt. Dan de wandelschoenen aan en op weg voor een wandeling door de salina’s. Overal om Castro Marim heen zijn die te vinden, het is even zoeken waar we nog niet waren. De zon blijft z’n best doen en het is een mooi tochtje. Geen flamingo’s deze keer maar wel wat steltkluten, plevieren, allerlei soorten strandlopers, reigers en aalscholvers. We zitten na terugkomst nog een tijdje heerlijk in de zon; de temperatuur loopt op tot 20 graden. ’s Avonds belt Nart , zoals eerder afgesproken, met een van zijn biljartmaten die momenteel ook in de Algarve verblijft. We spreken af voor morgen in Almancil, (Golfresort Vale do Lobo) waar hij en zijn vrouw een huis hebben.

11 januari 2018 Naar Vale do Lobo en Estoi.

Om een uur of 10 vertrekken we uit Castro Marim en het gaat via de N 125 in westelijke richting. We passeren Altura, Tavira, Olhâo en Faro. We zijn om 12.00 uur al in Almancil en rijden door naar het strand. Tot 13.00 uur nog de tijd om langs het strand te wandelen bij Praia Garrao Nascente. We lopen richting Quarteira waar wat hoge rode rotsformaties zijn. Heerlijk weer is het. Om 13.00 uur rijden we dan naar Vale do Lobo, waar Rob ons al bij de ingang van het resort staat op te wachten. We ontmoeten zijn vrouw Coby binnen in het receptiegebouw en we gaan lunchen in het restaurant. Een gezellige entourage. Na de lunch wandelen we over het golfterrein naar het huis van Rob en Coby. Het is een enorm complex met twee golfbanen. We buurten nog een tijdje onder het genot van een kop thee op het mooie, zonnige terras naast het zwembad. Via een omweg brengt Rob ons terug naar de parkeerplaats en onderweg pikken we nog een verdwaald Frans stel op, dat op zoek is naar een bar. We rijden vervolgens terug richting Faro waar we ten noorden van die stad, in Estoi, de camperplaats opzoeken. Het is een voormalig voetbalterrein, maar dan zonder gras. Bedankt voor de gastvrijheid en de heerlijke lunch Rob en Coby!! Wij vonden het een gezellige middag.

Vrijdag 12-01-2018 Naar Vila Real de San Antonio (VRSA)

Voordat we Estoi verlaten maken we een rondwandeling; we bekijken de witte kerk en vinden na enig speurwerk de Palácio de Estoi. De ingang naar de tuinen ernaast met terrassen, fonteinen en paviljoens kunnen we niet vinden…jammer want daar is volgens ons boekje veel moois te zien. Dan rijden we terug via Moncarapacho richting Spaanse grens. We doen bij de Pingo Doce in Vila Real de San Antonio boodschappen en checken in bij de camperparking aan de rivier de Guadiana. Het is er aardig vol. We zijn nu op de uiterste zuidoost punt van Portugal; de brug over en je bent in Spanje. Net als alle jaren zijn de 3 schoorstenen bewoond door ooievaarspaartjes. Na de lunch eerst naar de wasserette aan de overkant van de straat: 2 volle machines was en daarna in de drogers. Tijdens het wachten internetten we wat en downloaden wat films en series van Netflix. Voor het geval dat we nog regendagen krijgen. Na vieren lopen we nog even het centrum in. We kopen 2 badmutsen; als we willen zwemmen in de diverse plaatselijke zwembaden hebben we die nodig. We halen ook bij de toeristeninformatie wat folders op over muziek, cultuur en markten voor deze maand in de Algarve.

Zaterdag 13 januari 2018. Weer naar Castro Marim.

Het heeft vannacht wat geregend. Tegen elven houdt het op en rijden we naar Castro Marim (4 km noordelijker). We willen de markt bezoeken en vanmiddag gaan zwemmen. De camperparking is nu een deel van de markt dus zoeken we elders een plekje. De zon schijnt alweer. Nadat we wat over de markt hebben gelopen en Nart een mooi kurken etuitje voor zijn kabeltjes, snoertjes en stekkertjes heeft gekocht en we wat lekkere ambachtelijke kaasjes hebben geproefd en ingeslagen, kijken we hoe laat het zwembad open is. Helaas…vandaag en morgen gesloten! We wachten tot de markt is afgelopen en parkeren dan weer op de officiële parking. Even nog een wandelingetje: omhoog naar het oude kasteel (er is hier een expositie van martelwerktuigen door de eeuwen heen!?) en we struinen wat over de stadsmuren met mooie vergezichten. Dan bij de super binnen voor wat inkopen en het is alweer bijna donker. Tijd om een potje te koken..

Zondag 14 januari 2018 ..een rustdag..

Voor de camper wel te verstaan, die gaat vandaag niet van zijn plaats…Wij zitten pas om half elf aan het ontbijt. Lekker langzaam aan alles. De zon verwarmt ons huisje al een tijd dus de kachel hoeft niet aan. Tegen twaalven gaan de wandelschoenen aan en wij op pad. We gaan eerst naar de windmolen en de mooie kapel aan de zuidkant van het dorp, wel even klimmen. Aan de overkant van de doorgaande weg Vila Real – Alcoutim liggen uitgestrekte salina’s. We zoeken er wat begaanbare paden en speuren naar watervogels. We zien er veel dezelfde als eergisteren. In no-time zitten onze schoenen vol kleiklodders. We passeren tot onze verbazing een soort modderbaden accommodatie.. nu gesloten maar volgens de borden ’s zomers open compleet met massage. Terug de weg over klimmen we omhoog naar de oude burcht, lopen buiten de muren om en komen aan de andere kant in de dorpsstraat uit. Dat komt goed uit want we hebben inmiddels dorst en strijken neer op het eerste beste terrasje : “Encontro de amigos”. Heerlijk in de zon genieten we van een kom thee en een tosti van reuzen formaat, die ik niet op krijg. Na dik een uur stappen we weer op voor nog een ronde door de Salina’s, nu aan de westkant. Tegen vieren zijn we weer terug op de camperplaats en poetsen de dikke lagen klei van onze schoenen af. Een heerlijke wandeldag!