04-1-2018 Naar Lamego de Douro langs.

Vannacht was het 16 graden, heel opmerkelijk de temperatuursverschillen tussen plaatsen die niet eens zo ver uit elkaar liggen. Mooi helder en een zonnetje, zo rijden we weg van de camperplaats in Torre de Moncorvo. We volgen zo goed mogelijk de Douro in westelijke richting aan de zuidkant. We rijden door fabuleuze landschappen, onmetelijke terrassen op de steile wijnbergen, soms onder, maar meestal boven langs de Douro. Dit is de streek, (door UNESCO erkent als werelderfgoed) waar de beroemdste wijnen van Portugal worden gemaakt, waaronder de portwijn natuurlijk. We passeren de wijnhuizen van Sandeman en Quinto dos Frades. Bij de hoge brug gaan we in zuidelijke richting naar Lamego en zoeken daar een camperplaats/camping op. Ondertussen is het gaan miezeren en dat blijft de rest van de middag zo. Onze wandeling naar Peso da Regua laten we varen omdat we zien dat de wandelroute uit ons 20 jaar oude gidsje door de nieuwe snelweg is verdwenen. De dame van de receptie van de camping heeft heel veel tips en folders voor ons en vertelt enthousiast over kloosters, kerken, treinritjes en wijnproeverijen. Genoeg om plannen voor morgen te maken.

05-01-2018 Verder langs de Douro naar Castel de Paiva

Vandaag bezoeken we 2 juweeltjes uit de oudheid. De eerste is de waarschijnlijk oudste kapel van Portugal in Balsemão, uit de 8^e eeuw. Zo’n 5 km ten oosten van Lamego en via een smal weggetje bereikbaar. Een dame, de sleutelhoudster, vertelt ons honderduit over alle bijzonderheden van deze kapel. Ze wijst ons op de Visigotische restanten in de muren en het bijzondere beeld van de zwangere Maria. De sarcofaag van de bisschop van Porto is gebeeldhouwd met allerlei symbolische dieren. Daarna rijden we naar Tarouca waar een imposant klooster met bijgehorende kerk staat. Uit de 12^e eeuw. Ook hier een dame die ons het een en ander vertelt. Prachtige koorbanken, een barok orgel, een sacristie met geschilderde panelen, een mooi houten Mariabeeld en een schilderij van Gaspar Vaz uit de 16^e eeuw, voorstellende Petrus. We vergapen ons aan dit prachtige interieur. We kijken in het straatje verderop nog even naar de, een eind lager gelegen, Romaanse brug. Dan vervolgen we onze route langs de Douro met weer prachtige uitzichten; ondertussen zijn we al de 2000 km voorbij. Tegen 4-en houden we het voor gezien en zoeken de camperparking in Castelo de Paiva op, op een gigantisch groot marktplein. We maken natuurlijk nog een rondje door het centrum. Aardig kerkje maar verder niet veel bijzonders.

---Even tussen door: heel fijn dat er zoveel reacties komen op onze foto’s en verhalen! Wil je alsjeblieft als je een reactie schrijft even je achternaam of initiaal erbij vermelden?? Dan weten wij welke Piet,Rob, Ineke, Jeannette, Els, Jan, Ria, Wim, enz. enz. een reactie achterlaat------

06-01-2018 zaterdag, 3 koningen… naar Barril de Alva

Om half 6 (!) worden we wakken van ronkende busjes en rinkelende buizen. Ja hoor, er wordt om ons heen een markt opgebouwd. Nart informeert even waar we kunnen gaan staan, naast het terrein op de zandvlakte. Dus installeren we ons 50 meter verder op. Ik vergeet dat er een thermoskan op het tafeltje staat, dus die knalt kapot, net 3 dagen oud want de vorige was vlak voor vertrek thuis tegen de grond gegaan. We proberen weer wat te slapen, maar dat lukt niet erg. Om half 8 beginnen de marktbezoekers al te parkeren. We lopen na het ontbijt de markt over: onvoorstelbaar veel kramen, vooral kleding. Er hangt een dikke mist en het is te koud om lang gezellig overal langs te slenteren. Om 10.00 uur vertrekken we uit Castelo de Paiva. We verlaten ook de Douro route en gaan zuidwaarts. Al gauw zien we geen wijngaarden meer, en dat niet alleen door de laaghangende bewolking. De dalen worden breder en zijn begroeid met eucalyptussen, olijf- en naaldbomen. We rijden op zo’n 300 tot 400 meter hoogte en daar schijnt de zon. We volgen een hele tijd de rivier de Paiva met af en toe een waterval. De weg kronkelt daarboven. In Castro de Daire verlaten we de rivier en de wegen worden rechter en breder. We steken de Mondego over; links en rechts zijn de oevers, zover als we kunnen kijken, zwartgeblakerd. Het wegdek is hier en daar compleet weggesmolten en provisorisch dicht gesmeerd. We krijgen zicht op de Sierra Estrela met bergtoppen tot 2000 meter. Dan komen we aan de rivier de Alva, de weg wordt weer smal en kronkelig en we steken de rivier 2 keer over. De camperplaats ligt pal aan deze rivier op een zeer rustige plek. Er staat een restaurant en daarachter staan 4 “vrachtwagen”-campers. (Semi-permanent?). Een is een voormalige biebbus. We zien wat jong volk met rastahaar sleutelen aan een van de wagens. Deze plek heet Barril de Alva, afgeleid van Barrel (is vat) en er is een lange legende aan verbonden, die op een van de infoborden staat. Hier is alles wat we nodig hebben en we kijken terug op weer een mooie rit.