Op weg naar Lagos

Dinsdag 30 januari 2018 Via Silves naar Ferragudo

Wat een temperatuur vandaag! Gisteravond en ook vanochtend hadden we geen verwarming nodig. Het gaat eerst naar Silves. Daar blijkt dat alle gratis overnachtingsplaatsen nu of verboden of betaald zijn. Die aan de rivier vlak bij het zwembad staat hutjemutje vol. De grote parking er voor is alleen van 08.00 uur tot 20.00 uur te gebruiken voor campers. We gaan van daar uit een wandeling door Silves maken en kiezen wat andere straten dan een vorig bezoek. We zien steeds tientallen ooievaars boven ons zweven. We gaan even via de steile gekasseide straatjes langs het imposante rode zandstenen kasteel uit de morentijd en kijken bij de Minipreco naar de parking. Ook die is stampvol en niet meer gratis. Via het gezellige centrum lopen we terug en gooien ook eindelijk de ansichtkaarten in een brievenbus. Die zijn vanaf Faro al mee gereisd. We lunchen op de parking en zetten dan een route in de navigator langs verschillende camperplaatsen in de buurt, richting de kust. Bij Praia Marinha (Cavoeiro) staat een groot verbodsbord voor campers. Er staat er ook geen één. Dan bij de vuurtoren het zelfde verhaal. Dan is er nog één maar dat blijkt een autosloperij te zijn. Hoe die in de gids terecht komt?? We rijden dan richting Portimão. Bij Ferragudo, dat net voor Portimão ligt aan deze kant van de rivier de Arade zien we een aantal campers op een strandparking aan de rivier staan. Perfect plekje, met zicht op Portimão aan de overkant. Hier blijven we . Het zonnetje is intussen wat bleker geworden. Even nog een wandeling door het dorp, langs de burcht naar het strand aan de zeezijde. En via de kerk die op een mooi uitzichtpunt staat en de bakker terug naar de camper. We willen morgen een wandeling langs het strand en de hoge rotsen maken … hopelijk blijft het weer nog voorlopig zo goed.

Woensdag 31 januari 2018 Kustwandeling

Tegen tienen zijn we klaar voor de wandeling over het strand en de rotsen in oostelijke richting. Na Ferragudo achter ons te hebben gelaten en tevens de Praia Grande gaat het omhoog via een uitgesleten trap. Boven is al meteen mooi zicht en dat blijft de hele wandeling zo; Portimão in de verte en de zanderige baaitjes onder ons waar we af en toe naar toe af moeten dalen. En dan de uitgesleten okerkleurige rotsen met grotten en gaten erin. Na de vuurtoren komen we ook “sinkholes” tegen: een groot gat in de rotsen met diep onder ons de zee die er met een knal de golven in slaat. Duiven maken er hun nestelplaats in. De kliffen zijn hier zo’n 100 meter hoog; we komen wat vissers tegen die hun hengeltje vanaf die hoogte in zee werpen. Het gaat omhoog en omlaag via diverse praia’s en wat uitspanningen waarvan er één wel heel dicht bij de golven staat. Na Praia dos Caneiros zoeken we een weg vanaf het strand naar een doorgaande weg om zo terug naar Ferragudo te lopen. Hier en daar worden imposante vakantievilla’s gebouwd. Na bijna 10 kilometer zijn we weer terug. We willen naar de overkant van de rivier de Arade in Portimão om daar de camperparking te bezoeken. We komen bij een volkomen verlaten terrein… alles opgedoekt?? Er is er nog één, wat verder op maar die heeft geen service. Vijf kilometer verder langs de kust ligt Alvor. Daar op de parking kunnen we voor € 4,50 per nacht staan inclusief service. Veel Engelse campers hier. We zoeken er een mooi plekje en brengen de rest van de middag er lekker rustig lezend door. De zon laat ons nog steeds niet in de steek; de temperatuur was vandaag ver boven de 20 graden.

Donderdag 1 februari 2018 Alvor

We knopen er nog een dagje Alvor bij aan. We maken in de ochtend een wandeling door het goed aangelegde duingebied. Via boardwalks gaat het hoofdzakelijk. Van de totaal 8 kilometer gaat er een stuk over het strand; weer mooi vast zand waar je over heen loopt als over een asfaltweg. We komen uit in het dorp met z’n ongelofelijk aantal horecagelegenheden en gaan meteen even bij de bakker en de minisuper langs. Er staat een zeer frisse, straffe wind vandaag en ondanks de zon is het niet fijn om buiten te zitten. We gaan ’s middags nog een uurtje baantjes trekken in het naastgelegen zwembad. Het is daar erg rustig: een klein clubje mensen met een verstandelijke beperking met hun begeleiders en een fanatieke zwemmer die records probeert te breken in zijn privébaan onder leiding van een trainer met stopwatch. We zijn in ieder geval weer goed schoon geweekt…

Vrijdag 2 februari 2018 Een wandeling en via Lagos naar Luz.

Bij de Pingo Doce gaan we even wat boodschappen doen en dan door naar de start van de wandeling van vandaag: bij het stationnetje van Mexilhoeira. De weg er naar toe is verlegd, maar we vinden het tenslotte na wat draai-en keerwerk. De lucht is weer strakblauw. De aanloop loopt langs het spoor en over een zandweg. De watervogels zijn te zien als we over een dijkje lopen met aan de ene kant het moerassig gebied en aan de andere kant het rivier ”strand”. De rivier de Odiaxere en de Rio Alvor komen hier samen. We zien er o.a. flamingo’s, regenwulpen, tureluurs, strandlopers en meeuwen over het wad scharrelen. We passeren hier en daar een huisje, weides vol met gele Oxalis en madeliefjes en ook een hop, een roodborsttapuit, de blauwe ekster en de kievit laten zich zien. Na een kilometer of acht zijn we weer terug bij het station waar we eerst lunchen. Dan rijden we door naar Lagos waar we naast het stadion kunnen staan en waar ook morgen de maandelijkse markt is. Helaas is er geen plek meer.. we worden gewaarschuwd dat er om 5 uur een politiecontrole is om te kijken of de plaatsen waar de marktkramen moeten staan wel vrij zijn. We staan in de “verboden zone”. Dan rijden we toch maar een eindje door en vinden in Luz , 6 kilometer verder een rustige parkeerplaats achter een hoog duin. Er staan 3 campers en wij sluiten aan. Jammer maar helaas dan morgen geen markt voor ons. We bedenken wel iets anders.

Albufeira voorbij

Vrijdag 26 januari 2018. Een schitterende wandeling.

De zon is weer helemaal present als we tegen half 10 de wandelschoenen aantrekken en ons opmaken voor een wandeling hier vlakbij uit onze Portugese wandelgids. 1 kilometer tot de start bij de kapel aan het begin van de weg. Even een stukje langs de weg en dan verder over onverharde paden omhoog de berg op. Tussen de amandel-,olijf-, sinaasappel-, citroen- en vijgenbomenplantages door naar de top. Er is prachtig zicht; terug richting het dorp Paderne en naar de kust waar de zee te zien is. Af en toe een huisje met een groot hek er omheen en steevast nijdig blaffende honden die de boel bewaken. Op de top staat de ruïne van een windmolen. Direct daarna gaat het aan de ander kant bergafwaarts. Als we weer ter hoogte van de (het landschap ontsierende) snelweg zijn gaat de wandeling verder met een grote lus om Paderne heen; ook weer eerst een tijdje klimmen. We steken een droge rivierbedding over en passeren wat bouwvallen. Omdat we toch door het dorp komen gaan we even de Coviran in voor wat fruit. Via een omweg dan terug naar de camperplaats. Bijna 15 kilometer staat er dan op de teller en het is tegen tweeën. De rest van de middag zitten we in de zon naast de wasplaats. Lekker uit de wind, want die is vandaag best fris. We blijven hier nog een nachtje.

Zaterdag 27 januari 2018 Naar Albufeira

Het is maar 15 km naar de kust en Albufeira, de bekendste badplaats en nog steeds vissersdorp, met alleen maar witte huizen, amfitheatergewijs tegen de rotskust aangebouwd. Na wat boodschappen te hebben gedaan komen we tegen elven op de camperplaats naast het voetbalstadion aan. Even inchecken en voor (nu) €9 per nacht mogen we hier staan, inclusief wifi, douches, toilet en alle andere service die we nodig hebben. Het is aardig vol en we vinden een plekje in de Engelse “sector”. Meteen maar de was in de wasmachine en draaien maar. Dan die in de droger en de volgende was er in. Als die op de lijn hangt en we ondertussen al geluncht hebben en lekker in het zonnetje een praatje met onze Engelse buurman hebben gemaakt, stappen we tegen vieren op om richting het centrum te gaan. Dat gaat bijna geheel omlaag. We lopen onder het poortje door naar het strand. Op het grote plein vol horeca en souvenirwinkeltjes is het nu erg rustig. Het meest horen we Engels om ons heen. We lopen een eind bovenlangs tot aan de kleine jacht/vissershaven en keren dan weer om. Je kunt hier met de lift naar het strand. Bij een kerkje waar een bedelaar(!) op de traptreden zit, spreekt een Nederlandse (Limburgse) Canadees ons aan. We maken een praatje onder het lopen; hij moet weer terug naar zijn hotel en is een eindje aan het dwalen gegaan. We helpen hem op weg en kijken daarna nog even bij het uitzichtpunt aan de oostkant van het centrum. Hier zijn roltrappen voor degene die de klim te zwaar vinden. Terug op het centrale plein worden we binnen geloodst in een pizzeria, waar ze inderdaad heerlijke pizza’s serveren. Een goede fles rode wijn erbij en we gaan, na ook nog een prima dessert, én een portje van het huis, zeer tevreden de deur uit. Het is wel even klimmen om weer bij de camperplaats te komen. In het stikke donker halen we de was van de lijn en zitten even later al gauw te knikkebollen….

Zondag 28 januari 2018 Nog een dagje Albufeira.

Het is weer zo’n langzaam-aan-dag. Laat eruit, op ons gemakkie ontbijten, en lekker douchen. Dan in de zon buiten een tijdje lezen, wat mail beantwoorden enz. Maar er moeten ook wat klusjes worden gedaan. Terwijl de buurman zijn zonnepanelen poetst, er vlak naast ons een voetbalwedstrijd aan de gang is en de diverse camperaars hun honden gaan uitlaten, vegen, soppen en poetsen wij de camper van binnen. We hebben al weer heel wat zand verzameld de afgelopen dagen…. Dan na een late lunch stappen we op voor een wandeling. Eerst richting strand en dan in oostelijke richting via Praia dos Aveiros naar Praia da Oura. Halverwege versperren grillige rotsen ons de gang over het strand en klimmen we bovenlangs verder. Hier en daar een zandbaai en soms wel zeer smalle en steile paadjes langs een rotswand maken de tocht een avontuur. Het is steeds afwachten of de route een vervolg heeft. Maar we komen er .. bij Praia da Ouro. Zo’n 30 jaar geleden was ik hier al eens toen de jongens 4 en 8 jaar oud waren. Ik weet niet meer precies welk hotel het was. Er staan er hier zoveel! Op een mooi zonneterras drinken we wat en gaan dan via de “gewone”weg terug. De zon is bijna onder als we terug zijn.

Maandag 29 januari 2018 Landinwaarts.

We zijn alweer een maand onderweg…. Het lijkt veel langer. We verlaten voor even de kust en gaan in de buurt van Lagoa een wandelingetje maken. Het is een korte, maar moet de moeite waard zijn want hij staat in onze wandelgids. Bij een zijarm van de rivier de Arade is bijzondere en zeer gevarieerde flora te zien. We wandelen rond in dit stukje natuur (Sítio das Fontes). Er is een picknickplaats. een trimparcours, een amfitheater en een bewegwijzerde route. Bij veel bomen en/of struiken staan naambordjes. Het pad loopt vlak langs het water. Aan het einde ervan draaien we om en zien een pad bovenlangs terug gaan. We volgen het een eind tot we aan een dicht hek komen. We proberen even om hier steil bergafwaarts te klauteren, maar het wordt steeds steiler met losse steentjes… weer terug naar boven. Nart denkt nog even dat hij over het hek kan klimmen maar halverwege bedenkt hij zich; scherpe agavepunten en een flinke afsprong… toch maar niet! Dezelfde weg dan maar terug. Helaas weinig watervogels hier te zien, maar wel een massa zangvogels. Er vliegt een wielewaal verschrikt op. En we zien puttertjes. Na de lunch rijden we door naar een camperplaats, zo’n 10 km voorbij Silves. (Baragem do Arade). Die ligt aan een stuwdam in de rivier de Arade. Een mooi, rustig plekje, er staan een stuk of 15 campers. We klauteren via een smal paadje naast de dam omhoog en komen op de weg over de dam uit. Daar is zicht op het stuwmeer met veel kleine uitlopers. Je kunt aan de richels in de oevers zien dat het water diverse hoogtes kent. Het staat nu vrij laag. Na een kort wandelingetje boven, waar we nog een camperterreintje zien, lopen we via de weg weer terug. Een tijdje zitten we buiten en praten wat met een Engelsman uit Hull. Ze zon is al snel achter de berg verdwenen. Het is hier normaal gesproken aarde donker ‘s nachts, maar nu met volle maan is er volop licht…

Ria Formosa

(Kal)maandag 22 januari 2018-01-22 Faro

Inderdaad, vandaag heel kalm aan… Op ons gemak ontbijten, klaarmaken voor vertrek uit Olhão onder een strakblauwe hemel. Even de Lidl aan doen en dan 13 kilometer verder in Faro parkeren op de ons onbekende camperplaats aan de westkant van het centrum. De locatie is vlakbij de salina’s, tussen het spoor en het vliegveld. We zien de toestellen van Ryanair, Transavia en Easyjet en met grote regelmaat vertrekt er één. We maken even een wandelingetje. We komen over pas aangelegde wandelpaden langs een klein amfitheater, een joggingparcours met trimtoestellen, een fietspad en wat uitkijkpunten over de salina’s. Er scharrelt weer van alles rond: o.a. oeverlopers, steltkluten en reigers. We zien wat puttertjes in het gras bij de ruïne van een oude watermolen, een lijster en kwikstaarten. Na de lunch gaan we richting centrum langs de zeezijde van de spoorbaan. Na de aanlegsteiger, waar nu veel bootjes op het droge liggen, komen we via een klein overgangetje bij de jachthaven. Deze is alleen geschikt voor kleine bootjes want de doorgang naar zee gaat onder het spoor door. We dwalen wat rond door de oude stad, gedeeltelijk omgeven door muren en komen bij de Sé op het plein met de sinaasappelbomen. Helaas nog steeds niet verkeersvrij geworden. Het seminarie en het bisschoppelijk paleis liggen ook aan dit plein. Als we via de Arco de Vila, één van de stadspoorten het plein verlaten zien we een affiche die onze aandacht trekt…Gitarra Portuguese / fado concert? We lezen de aankondiging: het concert wordt direct om de hoek en over een half uur gegeven. We worden aangesproken door de gitarist zelf als we voor het Infokantoor staan. Het optreden is er boven in een kleine zaal. Het is een miniconcert met uitleg over fado en Gitarra Portuguese en wat begeleidende video’s. Lijkt ons helemaal prima. Er is op de 1^e en 2^e verdieping een tentoonstelling en op de 3^e is het zaaltje en een terras waar we mooi uitzicht hebben over de oude stad en op de ooievaars op de toren, nu heel dicht bij. Het publiek bestaat vanmiddag uit 8 personen en het is een boeiende performance. João Cuña speelt voor ons verschillende fado’s op 2 verschillende gitaren de ene is uit Lissabon en de ander uit Coimbra. Drie kwartier later staan we weer buiten… dat was nog eens verrassend! We kuieren via de andere kant van de spoorlijn weer terug.

Dinsdag 23 januari 2018 Na een wandeling door naar Quarteira.

We krijgen maar geen genoeg van dit schitterende natuurgebied Ria Formosa. We bekijken de kaart op maps.me en zien dat er vlakbij de weg naar Ilha de Faro (het schiereiland voor Faro) nog wandelwegen staan aangegeven. We rijden er heen en beginnen aan een zijweg van de weg naar het vliegveld. Eerst gaat het door een bebost stuk met een variatie aan naald- en loofbomen en struiken. Dan beginnen de salina’s en moerassen weer. Ook hier heel veel watervogels; op een grote plas zien we er honderden, waaronder flamingo’s, smienten, futen, meerkoeten, reigers, allerlei andere eenden en meeuwen. Dankzij het mooie weer is er best wat volk aan het wandelen hier. De route komt uit aan het wad tegenover Ilha de Faro. Hier loopt langs de kust een lange boardwalk tot aan Quinto de Lago. Regelmatig komen er vliegtuigen laag over die net opstijgen; het landingsgestel is nog niet in.. Vreselijke herrie en daarna is de stilte weer oorverdovend… De fauna trekt zich niks aan van het lawaai deze grote vogels. Op het laatste stukje naar de weg zien we ook ooievaars en lepelaars. Onze aandacht wordt getrokken door een grote groep campers aan de overkant van de rotonde net voor de brug naar Ilha de Faro. We gaan er even kijken. Er is een groot, spiksplinternieuw aangelegd parkeerterrein en veel camperaars hebben deze mooie plek al gevonden. Misschien voor de komende dagen? Er is hier nog zo veel te wandelen! We lopen via de doorgaande weg terug naar de plek waar we de camper hebben achter gelaten. Halverwege ligt in een parkeerinham een hoop rotzooi en ons oog valt op een rijbewijs, bankpasje, verzekeringspas en reisdocument. We rapen het op en zien dat het op naam staat van een Duitse man, ene Nils Dittmar uit Attenhausen. Dit is geheid uit een gestolen portefeuille gekieperd. We nemen het mee. Het ziet er nog “nieuw”uit. Na ruim 9 kilometer zijn we terug bij de parkeerplaats en we lunchen er eerst. Dan rijden we door naar Quarteira, 17 km verder, want we moeten lozen. De camperplaats is leeg voor de grote markt voor morgen. Alle campers staan op de grote zandvlakte ernaast. We kunnen de service wel gebruiken en dan zoeken we een plekje tussen alle tijdelijk verplaatste campers. Iedereen zit in de zon te genieten en wij doen hetzelfde. We proberen een telefoonnummer of mailadres van de man van de gevonden documenten op internet te zoeken maar helaas. Ook facebook geeft niet de juiste match. We besluiten dat we morgen, na ons bezoek aan de markt, naar het politiebureau in Faro (terug) gaan om de gevonden spullen af te geven.

Woensdag 24 januari 2018 Weer richting Faro….

Hé dat is niet normaal… de zon schijnt niet! We kijken tegen een bewolkte lucht aan… maar de temperatuur is prima! We lopen na het ontbijt naar de markt op het terrein naast ons. Ik vind het altijd weer verbazingwekkend hoe deze marktkooplui hun kramen inrichten en het zijn er zo veel. Dit wordt een zigeunermarkt genoemd en er zijn alleen kramen met kleding, schoenen, tassen en andere snuisterijen; dus geen groente, fruit en andere etenswaren. Voor de ingang van het terrein zien we een stuk of 5 politieagenten staan en we spreken ze aan. Spreekt er iemand Engels? De vrouwelijke agent is de klos. We laten de gevonden documenten zien en vertellen waar we ze hebben gevonden. Ze zal er zorg voor dragen en dit bespaart ons een rit naar het politiebureau in Faro. We struinen de markt af en ik koop 2 sjaaltjes en een tas voor een prikkie. Ondertussen is de parking aardig volgelopen met marktbezoekers. We laveren ons eruit en gaan dan richting Faro. Naar die grote parking vlak voor de brug naar Ilha de Faro. We vinden een mooi plekje; de vliegtuigen scheren over ons hoofd. De start/landingsbaan is maar 150 naast ons en we zien dat het vandaag vooral “Ryanair-dag” is. Na de lunch schijn de zon al weer en we wandelen de (anderhalve kilometerlange) brug over naar Ilha de Faro. Er is weer veel aan vogels te zien op de zoutvlaktes: Tureluurs, Grutto’s, Steenlopers, Regenwulpen, Krombekstrandlopers, Groenpootruiters, Drieteenstrandlopers, Reigers, Ooievaars, Lepelaars, Aalscholvers en natuurlijk verschillende soorten Meeuwen. We waren al eerder op dit eiland, toen hebben we de linkerkant bekeken; nu gaan we rechts. Eerst over het brede strand aan de zeezijde achter de vissershuisjes. Als we zien dat de stroomkabels ophouden steken we door naar de voorzijde van de huisjes, waar eerst een pad is van houten planken en wat verder op betonplaten. Ook hier wonen de mensen in een grote zandbak. Bij een cafeetje dat Café do Zé heet gaan we even wat drinken op het zandterras, voordat we rest van de route naar de brug vervolgen. Dan weer over de brug terug naar de camper. Nart begint meteen aan het verwerken van de foto’s en het opzoeken van de vogels die hij allemaal heeft kunnen fotograferen. Voor morgen wordt regen voorspeld zie ik op het weerbericht… zou het echt??

Donderdag 25 januari 2018 Naar Paderne

We maken wat plannen voor de komende dagen; net als we tegen elven nog een wandeling willen gaan maken naar Quinto de Lago wordt het donker en vallen de eerste spetters. We wijzigen meteen de plannen. We lozen even aan de overkant van de brug en rijden dan door naar Paderne. Dat ligt net iets ten noorden van Albufeira, een stukje het binnenland in. Er is ruimte bij de wasplaats, er staan een stuk of 10 campers. We brengen de natte tijd door met kaarten en een filmpje kijken en tegen vieren is het droog geworden en waait de lucht open. We kuieren de kilometer terug naar het centrum, kopen wat verse groente bij de buurtsuper en bekijken alvast waar de wandeling, die we morgen hier willen maken, begint. Naast de kapel staat het startbord. Niet veel foto’s en verhaal vandaag.

Richting Faro

Vrijdag19 januari 2018 Naar Olhão

Tegen tienen rijden we weg van de parking in Tavira en nemen de kustroute naar Olhão via Santa Luzia en Pedro del Rei. Na even tanken bij Repsol slaan we af naar het Park Rio Formosa. Elk jaar gaan we hier wel langs en ook nu lopen we een route langs de getijdenplassen, het wad en de zoetwaterpoel. We zien weer heel veel watervogels, o.a flamingo’s en bij de zoetwaterpoel (waar het een drukte van belang is), naast meeuwen, slobeenden, tafeleenden, dodaars, smienten, meerkoeten, waterhoentjes, aalscholvers, ook 2 watersnippen tussen het riet. Na de lunch rijden we door naar het centrum van Olhão, doen even wat inkopen en zoeken dan de camperplaats op, die we van een flyer achter de ruitenwisser kennen. Iets buiten het centrum ligt Conto do Sol. Het terrein is afgesloten, maar een Franse dame zegt ons een half uurtje te wachten, dan komt de eigenaresse. Het is een kleine privé parking voor een stuk of 10 campers. We kunnen er lozen, water innemen, douchen en de was doen. Dat laatste is weer hard nodig. We besluiten morgen de was te doen en 2 nachten te blijven. De stoelen gaan in de zon en we zitten buiten tot de zon onder gaat.

Zaterdag 20 januari 2018 …wasdag.

Zoals gezegd wordt dit een wasdag. Als de was van 2x draaien hangt gaan we op pad. We kijken rond in het centrum en bij de vismarkt, controleren de vertrektijden van de boot naar Culatra (daar willen we morgen een wandeling maken) en slenteren via de boulevard door de smalle straatjes. We vinden een perfect terrasje voor een glas wijn. (á €0,80!). Dan via een andere route weer terug naar de camperplaats. De was is droog en kan de kast in en ook nu is het genieten van de zon tot die onder gaat.

ZONdag 21 januari 2018 Naar Culatra

Bijtijds zijn we op, vullen de watervoorraad aan, legen toilet en vuilwatertank en rekenen af. Na 4 kilometer zijn we op de grote zandparking aan de boulevard van Olhão en zoeken een plekje tussen de zo’n 100 (!) andere campers. Dit is een zo genaamde “gedoogplek”. Het mag eigenlijk niet maar het wordt toch toe gestaan. Men is hier net bezig wakker te worden. We willen persé de veerboot naar het eiland Culatra van 11.00 uur nemen. De volgende gaat (’s winters) pas om 15.00 uur. Het is maar 10 minuten lopen naar de vertreksteiger. De veerboot loopt langzaan helemaal vol, er kunnen wel 100 mensen mee. Na een half uurtje varen/laveren door de lagune zijn we op Culatra. We lopen het “centrum” door langs restaurantjes en kleine witte huisjes, sommige met terrasbalkonnetjes. Behalve de betonnen loopplaten is het hier een grote zandbak. Na het schooltje en het buurthuis begint een lange plankier door de duinen naar het strand aan de zuidkant, de Atlantische oceaan. Een geweldig breed strand met stevig, heel fijn zand en bezaaid met schelpen. Zoals altijd speuren we naar bijzondere exemplaren en aangezien de “mooiste” nogal objectief is, houden we nu het criterium “de grootste”aan. We vinden er één van ruim 20 cm lang,11 cm breed en met een gewicht van 296 gram !! Na enkele kilometers beklimmen we een duintje en hebben dan zicht op de lagune met daar achter Faro en Olhão en andere kleine zandplaten die maar net boven de zeespiegel uitsteken. De weg terug is dezelfde, je kunt hier alleen maar links of rechts. Tegen tweeën gaan we in het centrum een gezellig uitziend restaurantje in en genieten van een heerlijke gegrilde visschotel en een lekker wit wijntje erbij. Half vier gaat de boot weer terug naar het vaste land. Er stappen nu maar weinig mensen in, maar als we Farol nog aandoen stroomt daar de boot helemaal vol. Veel mensen zijn blijkbaar te voet naar Farol gelopen. Wij dachten dat Farol een ander eilandje was….:). Een half uur later zijn we weer in Olhão en wandelen het laatste stukje naar de camper, nog nagenietend van deze heerlijke zonnige dag.

Westwaarts langs de kust

Maandag 15-01-2018 Klein stukje verder

Er wordt vanochtend eerst een uurtje gezwommen in het plaatselijke zwembad van Castro Marim. Voor €1,10 pp mogen we zolang blijven als we willen. Hebben we de verplichte badmutsen, moeten we ook badslippers aan…. Dat wisten we niet. Gelukkig worden we niet weggestuurd. Het eerste half uur hebben we het bad voor ons zelf. Tegen kwart voor 11 komt een seniorenclubje aqua-joggen. We mogen meedoen maar houden dat al gauw voor gezien. We rijden 5 kilometer naar Vila Real de San Antonio. Even de Lidl binnen en dan naar de parking aan de monding van de rivier. Om half 2 nemen we het veerbootje naar de overkant. Even heen en weer naar Spanje (Ayamonte). Tot 4 uur kijken we daar rond, zien wat kerkjes en mooie pleintjes, de jacht- en vissershaven en zitten een tijdje heerlijk op een terrasje in de zon met een biertje en bekijken het volk om ons heen. Dan weer terug met het veerbootje en plannen maken voor morgen.

Dinsdag 16-01-2018 Een wandeling

Het dreigt alweer een schitterende dag te worden dus prima voor een wandeling. We kiezen er een uit onze Portugese wandelgids: zo’n 12 km landinwaarts; hij heet Boa Vista dus dat belooft iets. We parkeren bij het beginpunt, voor mijn gevoel ” in the middle of nowhere”. Er staat een infobord en de route wordt rood-geel aangegeven. Het gaat al gauw heuvel op heuvel af met soms gemene steile klimmetjes, vooral die naar en vanuit het dalletje van de Rio Secco. Inderdaad staat er amper water in. Hier en daar staat een net huis eenzaam op een top, maar vaak ook bouwvallen. Het grootste stuk is onverhard en behalve een schaapherder met kudde en wat honden komen we niemand tegen. Als we over de helft zijn en we weer richting de kust lopen hebben we prachtige vergezichten tot in Spanje toe. We eten onze boterhammen tussen de prikkerstruiken en na dik 3 uur zijn we weer bij de camper terug. We rijden naar Altura voor de camperplaats, maar die is afgesloten. Dan iets verderop Manta Rota; de officiële aan het strand is VOL (de vorige keer dat we hier waren ook al!), maar aan de andere kant van het pleintje zien we een 20tal campers staan. We sluiten aan, stoeltjes buiten en lekker wat te drinken en uitrusten. Wat een fantastische dag weer!

Woensdag 17-01-2018 Strandwandeling en door naar Tavira.

Het houdt maar niet op met de zon…gelukkig maar. We beginnen de dag met een flinke strandwandeling in westelijke richting vanuit Manta Rota en lopen door naar Cacela Velha, waarvan de stadsmuren hoog op de rotsen liggen. Het is eb en het loopt makkelijk over de stevige ondergrond. Net achter het eerste duin heeft zich een strandmeertje gevormd waar allerlei waadvogels te zien zijn: Tureluur, scholekster, wulp, plevieren en diverse andere strandlopertjes. We lopen dan ook terug achter dat duin door een verrassend gebied met cactussen en ander struikgewas. Dan tijd om weer wat verder te gaan. 15 km verder ligt Tavira, een mooi stadje waar we elk jaar graag komen. De parking achter de Mercado, vlak bij het centrum, staat aardig vol, maar er is plek genoeg. Na de lunch lopen we het centrum in en informeren bij de VVV naar de muzikale activiteiten. 2 jaar geleden waren we bij een mooi gitaarconcert en een fado optreden. Ook de vertrektijden van de veerboot interesseren ons want morgen willen we naar Ilha de Tavira. We zitten even een tijdje in de zon op het centrale plein en kuieren dan via de overkant van de rivier terug. We duiken even het grote winkelcentrum Continente in en Nart scoort er een paar badslippers voor een volgend zwembadbezoek. Over de grote brug gaat het dan weer terug naar de parking, waar inmiddels door de Fransen een pot jeu de boule wordt gespeeld. Ik krijg van een aardig buurvrouw een leesboek dat ze uit heeft. Als de zon onder gaat is het al snel donker; er staat niet een lantaarnpaal op deze onverharde parkeerplaats…een rustig plekje is het ook.

Donderdag 18 -01-2018 Naar Ilha de Tavira

Het zonnige weer houdt nog steeds aan..We gaan vandaag naar Ilha de Tavira, een eilandje vlak voor de kust. Maar eerst nog even in de markhal wat fruit en kaas kopen. Het is 1.5 km lopen langs moerassen en getijdenvlaktes naar de aanlegsteiger van het veerbootje. Onderweg zien we verschillende watervogels, waaronder flamingo’s. We zijn ruim op tijd en een uit de kluiten gewassen badkuip brengt ons (totaal 10 personen) in 10 minuten naar de overkant over de Rio Formosa. Dit eilandje (500 m x 11 km) maakt deel uit van het natuurgebied Ria Formosa, een lagunesysteem. Het bevat een reeks van 5 eilanden en 2 schiereilanden. Eigenlijk is het één grote zandbak. Er is op Ilha de Tavira een camping (alleen voor tenten want alleen voetgangers hebben toegang) en een stuk of wat uitspanningen. Het brede strand aan de zeekant is bezaaid met geraamtes van strandparasols en de duinbegroeiing is nog laag en jong. Er staan verschillende vissers met grote hengels. We maken een paar rondjes, eten onze boterhammen op het strand op en eindigen op het terrasje van het enige op dit moment open restaurantje. Wat een heerlijke plek dit eiland! Tegen vieren zijn we weer terug op de camperplaats bij de Mercado.. we blijven nog een nachtje hier. De zon gaat met geweldig mooie kleuren in de lucht onder.

In de Algarve

10 januari 2018 Naar Castro Marim

De zon schijnt en dus eerst even een wandeling door het dorp Mina de Sao Domingos. We zien dat er sinds ons laatste bezoek erg veel is opgeknapt; het museum heeft een lik verf gekregen, het douchegebouwtje is nu mooi blauwwit geverfd en de buurtsuper is uitgebreid. Ook het park waar de camperplaats is, is opgeknapt: nieuwe aanlegsteigers en het barretje heeft een groter terras. Ook zijn diverse zandwegen langs de kleine (voormalige mijnwerkers) huisjes nu geasfalteerd. Het is maar dik 70 km naar de Algarve en Castro Marim. We passeren Mertola, altijd mooi als je zo aan komt rijden. Op de (officiële) parking in Castro de Marim, achter het voetbalstadion, zijn nog verschillende plaatsen vrij. Meestal is het hier mudjevol, maar ja we zijn redelijk vroeg op de dag. Na de lunch gaan we even wat boodschappen doen bij de vernieuwde supermarkt. Dan de wandelschoenen aan en op weg voor een wandeling door de salina’s. Overal om Castro Marim heen zijn die te vinden, het is even zoeken waar we nog niet waren. De zon blijft z’n best doen en het is een mooi tochtje. Geen flamingo’s deze keer maar wel wat steltkluten, plevieren, allerlei soorten strandlopers, reigers en aalscholvers. We zitten na terugkomst nog een tijdje heerlijk in de zon; de temperatuur loopt op tot 20 graden. ’s Avonds belt Nart , zoals eerder afgesproken, met een van zijn biljartmaten die momenteel ook in de Algarve verblijft. We spreken af voor morgen in Almancil, (Golfresort Vale do Lobo) waar hij en zijn vrouw een huis hebben.

11 januari 2018 Naar Vale do Lobo en Estoi.

Om een uur of 10 vertrekken we uit Castro Marim en het gaat via de N 125 in westelijke richting. We passeren Altura, Tavira, Olhâo en Faro. We zijn om 12.00 uur al in Almancil en rijden door naar het strand. Tot 13.00 uur nog de tijd om langs het strand te wandelen bij Praia Garrao Nascente. We lopen richting Quarteira waar wat hoge rode rotsformaties zijn. Heerlijk weer is het. Om 13.00 uur rijden we dan naar Vale do Lobo, waar Rob ons al bij de ingang van het resort staat op te wachten. We ontmoeten zijn vrouw Coby binnen in het receptiegebouw en we gaan lunchen in het restaurant. Een gezellige entourage. Na de lunch wandelen we over het golfterrein naar het huis van Rob en Coby. Het is een enorm complex met twee golfbanen. We buurten nog een tijdje onder het genot van een kop thee op het mooie, zonnige terras naast het zwembad. Via een omweg brengt Rob ons terug naar de parkeerplaats en onderweg pikken we nog een verdwaald Frans stel op, dat op zoek is naar een bar. We rijden vervolgens terug richting Faro waar we ten noorden van die stad, in Estoi, de camperplaats opzoeken. Het is een voormalig voetbalterrein, maar dan zonder gras. Bedankt voor de gastvrijheid en de heerlijke lunch Rob en Coby!! Wij vonden het een gezellige middag.

Vrijdag 12-01-2018 Naar Vila Real de San Antonio (VRSA)

Voordat we Estoi verlaten maken we een rondwandeling; we bekijken de witte kerk en vinden na enig speurwerk de Palácio de Estoi. De ingang naar de tuinen ernaast met terrassen, fonteinen en paviljoens kunnen we niet vinden…jammer want daar is volgens ons boekje veel moois te zien. Dan rijden we terug via Moncarapacho richting Spaanse grens. We doen bij de Pingo Doce in Vila Real de San Antonio boodschappen en checken in bij de camperparking aan de rivier de Guadiana. Het is er aardig vol. We zijn nu op de uiterste zuidoost punt van Portugal; de brug over en je bent in Spanje. Net als alle jaren zijn de 3 schoorstenen bewoond door ooievaarspaartjes. Na de lunch eerst naar de wasserette aan de overkant van de straat: 2 volle machines was en daarna in de drogers. Tijdens het wachten internetten we wat en downloaden wat films en series van Netflix. Voor het geval dat we nog regendagen krijgen. Na vieren lopen we nog even het centrum in. We kopen 2 badmutsen; als we willen zwemmen in de diverse plaatselijke zwembaden hebben we die nodig. We halen ook bij de toeristeninformatie wat folders op over muziek, cultuur en markten voor deze maand in de Algarve.

Zaterdag 13 januari 2018. Weer naar Castro Marim.

Het heeft vannacht wat geregend. Tegen elven houdt het op en rijden we naar Castro Marim (4 km noordelijker). We willen de markt bezoeken en vanmiddag gaan zwemmen. De camperparking is nu een deel van de markt dus zoeken we elders een plekje. De zon schijnt alweer. Nadat we wat over de markt hebben gelopen en Nart een mooi kurken etuitje voor zijn kabeltjes, snoertjes en stekkertjes heeft gekocht en we wat lekkere ambachtelijke kaasjes hebben geproefd en ingeslagen, kijken we hoe laat het zwembad open is. Helaas…vandaag en morgen gesloten! We wachten tot de markt is afgelopen en parkeren dan weer op de officiële parking. Even nog een wandelingetje: omhoog naar het oude kasteel (er is hier een expositie van martelwerktuigen door de eeuwen heen!?) en we struinen wat over de stadsmuren met mooie vergezichten. Dan bij de super binnen voor wat inkopen en het is alweer bijna donker. Tijd om een potje te koken..

Zondag 14 januari 2018 ..een rustdag..

Voor de camper wel te verstaan, die gaat vandaag niet van zijn plaats…Wij zitten pas om half elf aan het ontbijt. Lekker langzaam aan alles. De zon verwarmt ons huisje al een tijd dus de kachel hoeft niet aan. Tegen twaalven gaan de wandelschoenen aan en wij op pad. We gaan eerst naar de windmolen en de mooie kapel aan de zuidkant van het dorp, wel even klimmen. Aan de overkant van de doorgaande weg Vila Real – Alcoutim liggen uitgestrekte salina’s. We zoeken er wat begaanbare paden en speuren naar watervogels. We zien er veel dezelfde als eergisteren. In no-time zitten onze schoenen vol kleiklodders. We passeren tot onze verbazing een soort modderbaden accommodatie.. nu gesloten maar volgens de borden ’s zomers open compleet met massage. Terug de weg over klimmen we omhoog naar de oude burcht, lopen buiten de muren om en komen aan de andere kant in de dorpsstraat uit. Dat komt goed uit want we hebben inmiddels dorst en strijken neer op het eerste beste terrasje : “Encontro de amigos”. Heerlijk in de zon genieten we van een kom thee en een tosti van reuzen formaat, die ik niet op krijg. Na dik een uur stappen we weer op voor nog een ronde door de Salina’s, nu aan de westkant. Tegen vieren zijn we weer terug op de camperplaats en poetsen de dikke lagen klei van onze schoenen af. Een heerlijke wandeldag!

Door Alentejo

Zondag 7 januari 2018 Naar Maçãu

Voordat we wegrijden uit Barril de Alva zoeken we nog even 2 geocaches vlakbij, meteen een fris ochtendwandelingetje. Dan op weg… het eerste half uur rijden we door zwartgeblakerd landschap en over wegen vol barsten en scheuren; het ziet er tragisch uit, dit moet een hel zijn geweest. Dan volgt er zuidwaarts een schitterend, gespaard gebleven, mooi stuk. Bij Lousa gaat het de berg op over een bochtige weg. Elke kilometer staat er een bordje hoe hoog we ons bevinden en hoever het nog naar het hoogste punt is. Halverwege is er bij een uitzichtpunt diep in het dal een oud kasteel en een kapel te zien. Bijna boven zien we tientallen moderne windmolens. Bij een hoogte van bijna 1000 meter gaan we weer omlaag. Een smal paadje geeft aan dat het mogelijk is op de hoogste top (1200 meter) te komen. Weer aan de andere kant beneden gekomen zijn we in Castanheira de Pêra. Een verrassend modern stadje, met een door palmbomen omzoomd haventje en een gezellig centrum. We gooien hier de tank even vol. Het vervolg gaat over een stuk autoweg, waar het goed doorrijden is. Ook hier weer grote stukken door brand verwoeste berghellingen. Tegen drieën zijn we in Maçãu waar we op een grote parking de camperparkeervakken vinden. Een rondje door de omgeving levert een paar mooie uitzichtpunten op, stille straatjes, uitgestorven pleintjes, wat muurschilderingen en een kerststal, waarschijnlijk door de plaatselijke fietsenmaker in elkaar geknutseld.

Maandag 08-01-2018 Naar Estremoz (Alentejo)

We gaan vanochtend eerst naar het 10 km verderop gelegen Belver. Het ligt aan de Tejo (Taag) en er is een oude burcht (1194) te bekijken, wat kapelletjes en een Fonte velha (oude bron). De burcht ziet er weerbaar uit als we naar boven klimmen via een flink aantal trappen; hij is helaas vandaag gesloten. Wel hebben we mooi zicht op de Taag en zien we een roofvogel. Terug beneden gaat een wandelroute naar de fonte velha. Die gaan we volgen door dit verder mooie dorpje met geelwitte huisjes. Het gaat weer omhoog, en we eindigen bij een kerkje waar we de weg vragen; verkeerde afslag genomen. Een man met de grote schoffel over zijn schouder wijst ons de weg. Hij loopt een eindje met ons mee tot aan de Rua da fonte velha. De route loopt een 500meter door tot aan de bron en is in de muren langs het pad versierd met allerlei uit steen gehouwen voorstellingen… een soort kunstroute dus. Het is schitterend weer en we genieten. Wat een mooi plekje! We rijden door… na opnieuw een stuk verschroeide aarde verandert het landschap: grote glooiende droge vlakte met hier en daar boompartijen..we zijn in Alentejo. We zien onderweg schaapskuddes, soms groene vlaktes met de gele Oxalis en ooievaarsnesten! Hier en daar om de 20 meter een nest op een stroompaal en veel ooievaars natuurlijk. De volgende stop is Alter do Chão. We parkeren naast de met kantelen versierde burcht en de 44 m hoge donjon uit 1359. We bekijken een paar witte kerken, een marmeren fontein en grote witgele villa’s. Het ziet er allemaal netjes onderhouden uit. Langs de straatjes staan sinaasappelboompjes. Dan verder naar het eindpunt van vandaag. Tussen grote uitgestrekte olijfboomgaarden en wijngaarden door naar Estremoz. We waren hier al eerder en hebben toen uitgebreid de oude middeleeuwse bovenstad bekeken met kasteel en kapel. Op het grote plein beneden parkeren we naast het museum en de restanten van een oud kasteel. Hier kunnen we prima overnachten. We pakken wat te drinken in het ons reeds bekende “grandcafé” Aguila d’oura en gaan een uurtje later een pizza eten in een straatje vlak achter de grote fontein. Al weer een prima dag!

Dinsdag 9 januari 2018 Naar Mina de São Domingos

We worden gewekt door regen op ons dak…. Geen blauw plekje te zien… Nart stippelt de dagroute uit. We rijden door velden met kurkeiken, wijngaarden en olijfbomen. We passeren Redondo en in Carridade staan heel veel kleine huisjes op een rij. De Baragem van Alqueva is indrukwekkend groot; we passeren twee keer een weg over een dam. Hier lunchen we ook op een ruime parking met (regenachtig) zicht op het stuwmeer. Iets verder staan jonge olijfboompjes aangeplant, zo ver het oog reikt… Het laatste stuk weg van Serpa naar Mina de São Domingos is slecht onderhouden, we hobbelen er over heen. Half drie zijn we er… een kilometer of 4 van de Spaanse grens af. We waren hier al 2 keer eerder, een mooie plek, parkachtig met goede voorzieningen. Alleen nu met regen….

De Douro verder langs

04-1-2018 Naar Lamego de Douro langs.

Vannacht was het 16 graden, heel opmerkelijk de temperatuursverschillen tussen plaatsen die niet eens zo ver uit elkaar liggen. Mooi helder en een zonnetje, zo rijden we weg van de camperplaats in Torre de Moncorvo. We volgen zo goed mogelijk de Douro in westelijke richting aan de zuidkant. We rijden door fabuleuze landschappen, onmetelijke terrassen op de steile wijnbergen, soms onder, maar meestal boven langs de Douro. Dit is de streek, (door UNESCO erkent als werelderfgoed) waar de beroemdste wijnen van Portugal worden gemaakt, waaronder de portwijn natuurlijk. We passeren de wijnhuizen van Sandeman en Quinto dos Frades. Bij de hoge brug gaan we in zuidelijke richting naar Lamego en zoeken daar een camperplaats/camping op. Ondertussen is het gaan miezeren en dat blijft de rest van de middag zo. Onze wandeling naar Peso da Regua laten we varen omdat we zien dat de wandelroute uit ons 20 jaar oude gidsje door de nieuwe snelweg is verdwenen. De dame van de receptie van de camping heeft heel veel tips en folders voor ons en vertelt enthousiast over kloosters, kerken, treinritjes en wijnproeverijen. Genoeg om plannen voor morgen te maken.

05-01-2018 Verder langs de Douro naar Castel de Paiva

Vandaag bezoeken we 2 juweeltjes uit de oudheid. De eerste is de waarschijnlijk oudste kapel van Portugal in Balsemão, uit de 8^e eeuw. Zo’n 5 km ten oosten van Lamego en via een smal weggetje bereikbaar. Een dame, de sleutelhoudster, vertelt ons honderduit over alle bijzonderheden van deze kapel. Ze wijst ons op de Visigotische restanten in de muren en het bijzondere beeld van de zwangere Maria. De sarcofaag van de bisschop van Porto is gebeeldhouwd met allerlei symbolische dieren. Daarna rijden we naar Tarouca waar een imposant klooster met bijgehorende kerk staat. Uit de 12^e eeuw. Ook hier een dame die ons het een en ander vertelt. Prachtige koorbanken, een barok orgel, een sacristie met geschilderde panelen, een mooi houten Mariabeeld en een schilderij van Gaspar Vaz uit de 16^e eeuw, voorstellende Petrus. We vergapen ons aan dit prachtige interieur. We kijken in het straatje verderop nog even naar de, een eind lager gelegen, Romaanse brug. Dan vervolgen we onze route langs de Douro met weer prachtige uitzichten; ondertussen zijn we al de 2000 km voorbij. Tegen 4-en houden we het voor gezien en zoeken de camperparking in Castelo de Paiva op, op een gigantisch groot marktplein. We maken natuurlijk nog een rondje door het centrum. Aardig kerkje maar verder niet veel bijzonders.

---Even tussen door: heel fijn dat er zoveel reacties komen op onze foto’s en verhalen! Wil je alsjeblieft als je een reactie schrijft even je achternaam of initiaal erbij vermelden?? Dan weten wij welke Piet,Rob, Ineke, Jeannette, Els, Jan, Ria, Wim, enz. enz. een reactie achterlaat------

06-01-2018 zaterdag, 3 koningen… naar Barril de Alva

Om half 6 (!) worden we wakken van ronkende busjes en rinkelende buizen. Ja hoor, er wordt om ons heen een markt opgebouwd. Nart informeert even waar we kunnen gaan staan, naast het terrein op de zandvlakte. Dus installeren we ons 50 meter verder op. Ik vergeet dat er een thermoskan op het tafeltje staat, dus die knalt kapot, net 3 dagen oud want de vorige was vlak voor vertrek thuis tegen de grond gegaan. We proberen weer wat te slapen, maar dat lukt niet erg. Om half 8 beginnen de marktbezoekers al te parkeren. We lopen na het ontbijt de markt over: onvoorstelbaar veel kramen, vooral kleding. Er hangt een dikke mist en het is te koud om lang gezellig overal langs te slenteren. Om 10.00 uur vertrekken we uit Castelo de Paiva. We verlaten ook de Douro route en gaan zuidwaarts. Al gauw zien we geen wijngaarden meer, en dat niet alleen door de laaghangende bewolking. De dalen worden breder en zijn begroeid met eucalyptussen, olijf- en naaldbomen. We rijden op zo’n 300 tot 400 meter hoogte en daar schijnt de zon. We volgen een hele tijd de rivier de Paiva met af en toe een waterval. De weg kronkelt daarboven. In Castro de Daire verlaten we de rivier en de wegen worden rechter en breder. We steken de Mondego over; links en rechts zijn de oevers, zover als we kunnen kijken, zwartgeblakerd. Het wegdek is hier en daar compleet weggesmolten en provisorisch dicht gesmeerd. We krijgen zicht op de Sierra Estrela met bergtoppen tot 2000 meter. Dan komen we aan de rivier de Alva, de weg wordt weer smal en kronkelig en we steken de rivier 2 keer over. De camperplaats ligt pal aan deze rivier op een zeer rustige plek. Er staat een restaurant en daarachter staan 4 “vrachtwagen”-campers. (Semi-permanent?). Een is een voormalige biebbus. We zien wat jong volk met rastahaar sleutelen aan een van de wagens. Deze plek heet Barril de Alva, afgeleid van Barrel (is vat) en er is een lange legende aan verbonden, die op een van de infoborden staat. Hier is alles wat we nodig hebben en we kijken terug op weer een mooie rit.