Het laatste stukje van de reis

Dinsdag 6 maart 2018 Heel veel nattigheid op weg naar de Loire

De zon schijnt heerlijk en we vertrekken richting de Loire. Daar hebben we een wandeling uit onze gids “500 wandelingen in Frankrijk” uitgezocht: bij Fontevraud d’Abbaye. We doen even boodschappen bij de Lidl In Saintes, maar als we weer buiten staan krijgen we een flinke plensbui op ons dak en dat blijft bijna de hele 240 kilometer naar de Loire zo. Bijna in Fontevraud klaart het op en het is droog als we een kort ommetje maken door het dorp en de abdij even bekijken. We staan op een rustige camperplaats dat wel, maar na een uurtje begint het weer te regenen. We vrezen dat de wandeling morgen in het water valt….

Woensdag 7 maart 2018 Veel geluk met het weer…

Het is warempel droog en het zonnetje schijnt… Hier en daar een wolkje. Om 9.00 uur starten we met onze wandeling. Het gaat al gauw het dorp uit en omhoog het bos in. Er is mooi zicht op de abdij. Een volgend stuk van de wandeling is het flink aanmodderen want grote tractorbanden hebben diepe sporen in het pad achter gelaten en die staan nu vol met water. We passeren de resten van een oude molen en aan de andere kant van het dorp hebben we mooi zicht op de vallei. Het wemelt van de zangvogels maar die laten zich niet makkelijk zien. We horen er des te meer. Na ruim twee uur zijn we 8,5 kilometer verder en terug bij de camper. We willen nog een stuk afleggen richting thuis dus we rijden, na even een kop thee, weg uit Fauvraud d’Abbaye. Het gaat meteen de Loire over en richting Le Mans. We pauzeren naast het 24 uur circuit voor een broodje. We volgen geruime tijd de D307. Het gaat langs mooie dorpjes en het is een heel rustige weg waar we goed kunnen doorrijden. Als we tegen vieren Brezolles inrijden voor de camperplaats begint het te hozen, zelfs hagel krijgen we op ons dak. Even later weer zon met een prachtige regenboog achter de kerk. We maken een rondje om te zien waar we zijn, even langs de kerk en door het kleine centrum. De doorgaande weg hier krijgt heel wat vrachtverkeer te verstouwen…

Donderdag 8 maart 2018 Naar huis

Het is nog 545 kilometer naar Waalre. We zetten een tussenpunt in de tomtom en we kijken wel hoe vlot het gaat. Het weer is voornamelijk regenachtig, maar toch rijdt het goed door. Rustige kleine wegen… Nart fotografeert (zoals altijd) van alles onderweg: kerken, rivieren, opvallende gebouwen en landschappen. Een kleine selectie haalt Reismee…Tegen enen stoppen we voor een lunchpauze op een ongezellige natte parking. We besluiten de rest van de kilometers ook vandaag af te leggen. We passeren na Abbeville een aantal dorpen met onuitspreekbare namen en nog verder naar de grens lijken de namen Nederlands..Net voor de grens met België in Aire sur la Lys stoppen we nog even bij een Lidl om een voorraadje Franse kazen in te slaan. Als we Antwerpen naderen houdt het op met doorrijden. Een dikke file aan alle kanten en een uur vertraging (meldt de Vlaamse radio). Omrijden heeft geen zin want ook de op- en afritten staan dicht. Net voor zeven uur zijn we dan terug in Waalre. Op de teller 6.820 kilometer We kijken terug op een fantastische reis met vooral heel veel zon en nieuwe ervaringen. Iedereen bedankt voor het mee reizen en reageren.

Via noord Spanje naar Frankrijk

Vrijdag 2 maart 2018 Langs de noordkust van Spanje.

Het is droog als we wakker worden in Foz en een uurtje later nog steeds dus na het ontbijt eerst een rondje door de omgeving. We wandelen langs de haven, door wat mooie parkjes en langs een strandje en terug door de dorpsstraat. Zo, nu weten we tenminste waar we waren vannacht. We rijden via de snelweg A8 ( Autovia del Cantábrico) oostwaarts langs de noordkust. Als we Galicia verlaten komen we in Asturias. Er zijn heel veel viaducten en tunnels in deze rustige weg. We houden een pauze in Villaviciosa en toevallig zien we een bord met een verwijzing naar een natuurgebied met vogelobservatie. We volgen het en komen in een aardig gebiedje met water, wandelpaden en kijkhut. We maken een rondje en zien: wintertalingen slobeenden, wilde eenden, kleine zilverreiger, oeverzwaluwen, aalscholvers en kleine rietzangers. Een leuke verrassing! Na de lunch gaat het door over de snelweg naar Colombres. We passeren de Picos de Europa met besneeuwde toppen. Nart sukkelt al gauw in slaap want erg interessant is de weg niet. Bij Colombres zien we een bord met verwijzing naar een grot, een kapel en vuurtoren. Daar gaan we even kijken. De grot (Cave de Pindal) net voorbij het gehucht Pimiango, gaat op 7 maart weer open voor publiek…we zijn te vroeg. De kapel staat op een mooi plekje en de vuurtoren blijft achter een hek verscholen. Een eindje terug is een camperplaats, een rustig plekje achter een groot hotel-restaurant. Daar blijven we vannacht. We zien de zon een paar keer achter de wolken tevoorschijn komen en het blijft de rest van de dag droog.

Zaterdag 3 maart 2018 Richting de Franse grens

Volop zon vandaag weer…We gaan al aardig richting Franse grens bij San Sebastian. We tanken nog een keer (lekker goedkoop) en laden onze winkelkar vol bij de Lidl voor de komende dagen en voor thuis. We rijden Santander voorbij en net voor Bilbao zoeken we een plekje aan de kust voor de middagpauze. Bij Zierbena is een mooie jachthaven en een leuk gebiedje om de benen te strekken. Er is een speelterrein voor jong en oud, een voetbalveldje en een visrestaurantje. Het mooie weer nodigt ook veel Spanjaarden uit tot het buiten zijn. Dan verder richting Donastia/San Sebastian. De snelweg is nu betaald dus we nemen de alternatieve route, die door wat stadjes en dorpen voert. O.a komen we door Ermua, mooi liggend in een smal dal, en we verbazen ons over de dicht op elkaar gepakte, lelijke hoge flatgebouwen. Op bijna elk balkon hangt de was buiten en de straten staan volgestouwd met blik. Om 16.00 uur, na 253 km zijn we in Zumaia. De parkeerplaats ligt tussen wat bedrijven en de rivier die in zee hier uitstroomt. We maken meteen een ommetje; langs de kade, de boulevard en over de pier bij de haveningang. Ook hier weer veel volk op de been en de speeltuintjes puilen uit van de peuters met hun ouders. Op de weg terug pakken we een ijsje en tegen zessen zijn we weer terug bij de camper. Omdat het vandaag de laatste dag in Spanje is maak ik paella…lekker!

Zondag 4 maart 2018 Door Les Landes

Het is erg rustig op de weg. We hebben even een omleiding vanwege een wegafsluiting en rijden tegen elf uur Frankrijk in. Op de brug staat er 5500 km op de teller. We nemen de kustweg en in Capbreton stoppen we voor een lunchpauze met wandeling naar de haven. Iets verder is er weer een “déviation” en onze navigator raakt wat gestrest maar we volgen gehoorzaam de borden en komen uit op de oorspronkelijke weg. Bij de “Etang de Biscarrosse et de Parentis” houden we nog een korte pauze. Het heeft hier, aan de grond te zien, flink geregend de afgelopen tijd. Net voor 5 uur zijn we dan op de parkeerplaats van Le Teig bij het “Parque Ornithologique”. Het is er druk mede door het mooie weer natuurlijk. Hier stonden we al enkele keren. Als om 18.00 uur het park dicht gaat wordt het al gauw stil. Alleen een stuk of 10 campers houden ons gezelschap.

Maandag 5 maart 2018 Vogels kijken en Bordeaux voorbij.

Om 10.00 uur staan we bij de kassa voor de entree bij het “Réserve Ornithologique du Teich”. Het is prima wandelweer en lekker rustig. Het reservaat is een onderdeel van het Bassin d’Arcachon. We maken de ronde van 7 kilometer door het park, tussen de watertjes en dijkjes door. Op de route liggen 20 observatiehutten, sommige daarvan zijn hoog met mooi zicht op het water en de watervogels. Een verrekijker is hier onmisbaar. 3 ½ uur genieten we van al het moois in dit unieke natuurgebied. We zien: ooievaars, lepelaars, reigers, een groene specht, veel soorten eenden, waaronder de pijlstaart en de bergeend, futen, kluten en grutto’s (hele zwermen) en een groot aantal zangvogels waaronder boomklevers, vinken, mezen en tapuiten. Een eekhoorn scharrelt rustig vlak voor onze voeten en vlak bij de uitgang zien we 2 Europese waterschildpadden. Al met al levert dit weer heel wat mooi fotomateriaal op voor Nart. Na de late lunch rijden we nog een eindje verder; we gaan Bordeaux voorbij en 50 kilometer verder stoppen we in Saint-Caprais-de-Blaye.

Afscheid van Portugal

Maandag 26 februari 2018 Boottochtje, strandwandeling en Porto voorbij

Tegen tienen lopen we het stadje in en via een bruggetje komen we langs mooie panden. Enkele Art-nouveau-gebouwen en betegelde woonhuizen vallen op. Sommige zijn in hard blauw en geel geschilderd. We komen langs de aanlegsteigers van de rondvaartboten en laten ons makkelijk overhalen tot een tochtje over de kanalen. Aveiro wordt ook wel vergeleken met (mini) Amsterdam of Giethoorn. Maandagochtend is rustig en met twee medepassagiers uit Brazilië laten we ons van alles vertellen over de geschiedenis, economie en wel en wee van dit mooie stadje. Zouthandel en keramiekfabrieken passeren de revue, net als de specialiteiten van hier: gekonfijte eierdooiers en palinggerechten. 2004 was een superjaar voor Aveiro; er kwam veel geld binnen via de Europese Voetbalkampioenschappen die hier werden gehouden. Een groot gedeelte van de binnenstad werd toen gerenoveerd en gemoderniseerd. Nederlandse architecten hebben geholpen met ontwerpen van hotels en andere gebouwen i.v.m. hun ervaring met het bouwen op water. Onze gids weet ons veel te vertellen. Na het tochtje met de gemotoriseerde gondel lopen we terug naar de camper en zoeken de volgende (lunch)stop uit. Espinho op een strandparking. Een aardig plekje. Het is wat bewolkt vandaag maar de temperatuur is prima. We besluiten om Porto vandaag voorbij te rijden en komen uit in Vila do Conde. Volgens onze Capitoolgids de moeite waard om te bekijken en voor ons nieuw. De camperplaats ligt daar waar de rivier de Ave in zee uitkomt. Er ligt een fort, een strandje, een kapelletje en een barretje aan deze kant en de overkant biedt zicht op een grote scheepswerf. In de vaargeul wordt door een werkschip gebaggerd en er staan veel vissers langs de kant. We zien wat watervogels en een bos rozen langs de oever. Als de zon onder is staan we met 4 campers op dit grote parkeerterrein. We zijn nog zo’n 100 km van de Spaanse grens af.

Dinsdag 27 februari 2018 We naderen de Spaanse grens

Ons plan om eerst het oude centrum hier in Vila do Conde te bezichtigen laten we varen omdat het regent! Ja ja de eerste regen sinds weken… Er is een mooi klooster en een 5 kilometerlang aquaduct en nog meer moois maar we bewaren het voor een volgende keer. We hebben geen zin in een nat pak. Net als we de stad uit zijn wordt het droog…. We rijden naar Esposende waar we lepelaars op de lagune zien scharrelen en dan naar Viana do Castelo. Een tijd geleden hebben we hier een uitgebreide stadswandeling gemaakt, nu houden we het bij een blik op de berg met de basiliek van Santa Luzia en zicht over de rivier de Lima. De camperplaats hier is totaal in bezit genomen door een circus… Maar we waren toch al niet van plan hier te overnachten. In Caminha aan de rivier de Minho lunchen we. Aan de overkant van deze brede uitloop ligt Spanje. We wandelen het oude centrum door en bekijken het plein met de torens, de kerk, de fontein en de oude panden. Dan rijden we verder, nog 12 km de rivier langs en eindigen in Vila Nova de Cerveira. Bij het busstationnetje is een grote parking met gereserveerde plaatsen voor campers. De trein dendert af en toe langs en er worden opleggers geparkeerd. Aan de anders kant van het spoor is de rivier (en Spanje) te zien. Morgen maken we de oversteek en verlaten Portugal. Was het de hele dag verder droog, tegen tienen begint het flink te plenzen.

Woensdag 28 februari 2018 Heel veel regen!!

Ook vanochtend regent het dat het giet! Zonder een rondje om de kerk rijden we Vila Nova de Cerveira uit. Meteen de brug over en we zijn in Spanje en meteen is het ook een uur later. De bewolking hangt laag. Af en toe is het droog. Via de westkust gaat het naar Vigo, een drukke havenstad waar we ons via tunnels, bruggen en rotondes doorheen worstelen. Voordat we Pontevedra bereiken houden we een korte lunchstop in Arcade aan de Ria de Vigo, een grote zeeinham. Een mooi plekje maar ook nu regent het. Onze eindbestemming vandaag is net voor Santiago de Compostella: Milladoiro. We zien enkele Santiago-gangers door de nattigheid ploeteren. De camperparking is bij het sportcentrum. Helaas is het zwembad in de winter dicht!? Het is nu droog dus we maken een rondje, maar behalve een kleine kapel is er niet veel te zien. Morgen verder noordwaarts.

Donderdag 1 maart 2018: Nog veel meer regen!!

Het houdt niet op. De hele nacht heeft het geregend en nu nog. Er is over deze dag ook niet veel leuks te vertellen…We gaan Santiago de Compostella voorbij. We gaan helemaal de noord-westhoek in van Gallicië. In Betanzos is markt en de doorgaande weg is daardoor afgesloten. We rijden een kilometer of 10 om voordat onze navigator de juiste route weer te pakken heeft. Ferrol (waar we hopeloos verdwalen in smalle, vol auto’s geparkeerde straatjes) heeft een drukke haven en uiteindelijk kunnen we daar ergens parkeren om te lunchen. Viveiro is om te onthouden; mooie grote gebouwen met veel raamwerk langs het water. Uiteindelijk zijn we tegen vieren in Foz. Het regent nog steeds… We parkeren bij de vissershaven: mooi plekje aan de brede uitloop van de Rio Masma. Er staan nog twee campers. Als we aan het eten zijn is het even droog en zien we zelfs wat zonnestralen tussen de wolken maar even later barst de hemel weer open en krijgen we de volle laag. We zitten warm en droog… Om 18.00 uur precies schrijven we ons in voor de Tocht om de Noord eind september. Het is even geduld oefenen maar na 40 minuten krijgen we de bevestiging.

De route naar Aveiro

Donderdag 22 februari 2018 Peniche, nog een dagje.

Het is dat ik steeds de dagen benoem aan het begin van het dagverslag, anders zou ik de tel gewoon kwijtraken. Ook vandaag weer een stralende dag en we kunnen ons niet voorstellen dat er in Nederland wordt gedacht aan een Elfstedentocht. Als de was op het wasrek hangt en we hebben geluncht, stappen we op voor een rondje schiereiland. Met de klok mee komen we eerst bij een groot stuk stadsmuur, dan bij de haven en vervolgens het fort, dat wegens verbouwing gesloten is. Het grootste gedeelte gaat over een kustpad, onder of boven langs. Bij de vuurtoren aangekomen zijn we ongeveer halverwege. Er zijn hier aparte rotsformaties en er is helder zicht tot aan de Berlenga-eilanden. Helaas is het café hier dicht L, dus niet even een drankje op het terras. Ook de noordkant van het Peniche schiereiland is apart; ook hier weer mooie uitgesleten rotsformaties. Na 3 uur kuieren en bijna 10 kilometer zijn we rond en terug bij AF. Biertje erbij en effe uitrusten. De was is in ieder geval droog en kan de kast in. Dan nog een tijdje lekker lezen in de zon. De meeuwen komen al gauw weer op de muur staan krijsen om te kijken of er wat te halen valt. Het camperterrein, een voormalig sportveld of zo is helemaal ommuurd en daardoor praktisch windvrij.

Vrijdag 23 februari 2018 Foz de Arelho en São Martinho do Porto

We worden gewekt door het gekrijs van de geelpoot-meeuwen. Af en toe lijken het wel krolse katten… Tegen elven zijn we reisklaar en rijden eerst naar Foz de Arelho. Er is een mooie wandelpromenade en een heel breed strand, waar ook nog eens een lagune ligt. Natuurlijk maken we een strandwandeling en dan lunchen we. Opvallend zijn de gekleurde kiosken. We laten Obidos deze keer liggen en rijden via de kustweg door naar São Martinho do Porto. Een mooi wit stadje aan een schelpvormige baai. Er zijn wandelpaden langs het strand en door de duinen. De parkeerplaats is populair maar als de zon onder is zijn we de enige die achterblijven. De vuurtoren is in de verte op de uiterste punt te zien.

Zaterdag 24 februari 2018 Nazaré en Pedro de Moel (Marinha Grande)

Die vuurtoren gaan we vanochtend eerst van dichtbij bekijken, hij geeft rood licht… We wandelen de hele boulevard af en klimmen bij het piepkleine haventje via een lang trappenpad omhoog. We zien dan de zee aan de andere kant en hebben zicht op de hele baai. Op de uiterste punt staat een soort boei, die de smalle haveningang moet aangeven. Via een ander pad weer naar beneden en dan rijden we door naar Nazaré. Dat stadje en het bovenstadsdeel Sitio kennen we nog uit 2010 en het is de moeite waard nog eens daar rond te kijken. We parkeren beneden in het centrum op een stampvolle parkeerplaats ( verboden voor campers, maar er staan meer campers dan personenauto’s). Eerst gaan we naar het strand, 100 meter verder, waar we de mooi geschilderde bootjes en de visstalletjes zien. Vrouwtjes in klederdracht leggen vis te drogen op grote rekken en verkopen dat wat al gedroogd is. Langs de gezellig drukke boulevard gaan we richting de tandradbaan en kunnen voor €1.50 p.p. ons een steile klim van 110 meter besparen. Het is opnieuw een warme zonnige dag en een genot om hier rond te kuieren langs souvenir- en notenkraampjes en van het uitzicht te genieten. We bezichtigen de grote kerk Nossa Senora de Nazaré met het prachtige hoofdaltaar en de kleine, met azulejos bekleedde kapel ter nagedachtenis aan een legende uit 1182. Via het wandelpad dalen we dan weer af het centrum van Nazaré en via smalle, mooi betegelde en geplaveide straatjes belanden we weer bij de camper. Dan wat eten en drinken en op zoek naar een betere overnachtingsplaats. Die vinden we in Marinha Grande op de Praia Velha, net voorbij de vuurtoren. Het is er nog aardig druk met dagjesmensen, die via diverse boardwalks wandelen, maar tegen de tijd dat de zon in zee is gezakt blijven we met nog 4 campers achter en is er rust, behalve dan de golven die goed hoorbaar zijn.

Zondag 25 februari 2018 Naar Aveiro

Ook nu start de dag met een zonnige wandeling naar een vuurtoren, die van Pedro de Moel, waar we een kilometer of 2 vanaf stonden vannacht. Er is veel sportief volk op de been: fietsers, hardlopers en wandelaars. Er is langs deze strandweg een apart kilometerslang fiets- en wandelpad. Nadat we ook uitgebreid de tot slagroom geklopte golven hier hebben bewonderd stappen we op en rijden de kustweg in noordelijke richting. De eerste stop is in Figueira de Foz aan de monding van de Mondego rivier, die hier zeer breed uitloopt. We vinden een prima parkeerplekje aan de kade en wandelen (alweer) naar de vuurtoren, die in een oud fort is gebouwd. We passeren 2 jachthavens en er staan veel vissers te hengelen aan de kant. Wat restaurantjes en een groot speelterrein voor groot en klein maakt dit stukje stad levendig en gezellig. Na de lunch gaat het door. Aveiro is ons doel vandaag. Het eerste traject gaat door een langgerekte aaneenschakeling van dorpjes, waarbij 50 km de limiet is. We slaan af en nemen de kustroute. Daar hebben we al snel spijt van. We rijden door het grootste naaldbossengebied van Portugal, echter is het hier, tientallen kilometers lang, vorig jaar afgebrand en het ziet er desolaat uit: zwarte boomstammetjes in een soort van zandverstuivingen. Daar komt nog het gesmolten asfalt van de smalle weg bij en stuiteren we met 20 km/uur verder naar de volgende rotonde. Nog erger dan een onverharde weg en vol met gaten en kuilen. Zo zijn we pas na half 5 op de camperplaats in Aveiro, gelegen aan een kanaal en onder een snelweg. Het geluid valt mee en we hebben zin om morgen in Aveiro rond te kijken; de vorige keer was het erg leuk.

Lissabon voorbij

Zon-zon-zondag18 februari 2018 Via Santiago de Cacem naar Alcacer do Sal

De mist is weg en de bewolking ook, volop zon weer. We beginnen de dag met een wandeling langs de lagune. We waren hier een paar jaar eerder ook al en toen was er veel te zien. We parkeren bij de camping waar ook de wandeling begint. Bij het bezoekerscentrum is een groot moeras waar we meteen al een grote groep zwarte ibissen zien rondscharrelen. Verder zijn er kieviten, eenden, ooie- vaars, diverse reigers en meerkoeten te zien. We horen af en toe het geklepper van ooievaars. Tot onze verbazing staat dit deel van de lagune vol met visfuiken. Het is een prachtige wandeling. We komen een keer andere wandelaars tegen: een stel uit Hilvarenbeek en we maken even een babbel. Ze weten te vertellen dat er paling wordt gevangen… Als het pad een eind van de lagune afkeert gaan we terug. We rijden dan via de Intermarché door naar Santiago do Cacém. Een Moors kasteel en de 13^e eeuwse Igreja Matriz liggen boven op een heuvel. We hebben er mooi zicht op als we, op weg naar de Romeinse opgravingen, een picknickstop houden. De voormalige Romeinse nederzetting Miróbriga ligt net ten oosten van Santiago. De opgravingen zijn nog in volle gang, maar een tempel met forum, een weg met brug en een waterbassin met thermen zijn bloot al gelegd. Het is er erg rustig rondwandelen en we bekijken alles op ons gemak. Als eindbestemming hebben we vandaag Alcácer do Sal gekozen. Het stadje ligt aan de rivier de Sado. In eerste instantie rijden we naar de in onze gids genoemde camperplaats naast de arena, maar die bevalt ons niet; het staat er vol vrachtwagens. Voordat we de smalle brug overstaken zagen we nog een paar campers bij een speeltuintje staan. Daar rijden we naar terug: een prima plek pal aan het water, er zijn toiletten, trimtoestellen, een skateramp en er is plaats genoeg. We maken een rondje rio Sado: over de autobrug heen, langs de “boulevard” aan de overkant (met wat gezellige terrassen) en via de voetgangersbrug terug. Op zondagmiddag en met dit mooie weer zijn er aardig wat wandelaars en trimmers actief. ’s Avonds is de parking leeg op 5 campers na.

Maandag 19 februari 2018 De Tejo (Taag) over.

Kerkklokken wekken ons vandaag. Nadat we omhoog geklommen zijn naar het fort met de naastliggende kerk en het uitzicht over de rivier de Sado met de erachter liggende rijstvlaktes hebben bewonderd en vastgelegd, rijden we verder noordwaarts door een typisch landschap van kurkeiken. Omdat we de drukte van Lissabon en omgeving willen vermijden steken we bij Villa Franca de Xira de Taag over. Meteen zijn we Alentejo uit. Het is druk op de weg met vrachtverkeer en Villa Franka is een drukke stad. We bekijken even 2 mogelijke parkings voor een overnachting maar het staat er stampvol. Doorrijden dus! Het landschap wordt heuvelachtig, met hier en daar wijnbouw. We komen langs een Continente winkelcentrum en Nart koopt er 2 broeken. Dat was nodig want hij was al eerder uit 2 broeken gescheurd (gewoon versleten!). Dan door naar een parkeerplaats bij de Intermarché in Aruda dos Vinhos maar de beloofde service vinden we niet. Erg gezellig is het ook niet. Dan nog maar even door.. Turcifal, 20 kilometer verder is prima: op een rustig pleintje bij een kerk. Ondertussen zijn we de 4000 kilometer gepasseerd. We hebben problemen met internet; via een in Veldhoven gekochte voucher hebben we het tegoed opgewaardeerd met 1 GB, maar hoewel er verbinding is kunnen we niet het internet op. Door datzelfde probleem heb ik vanochtend via de gratis wifi bij de Lidl op de parkeerplaats het laatste verslag met foto’s op Reismee gezet. Eens kijken of we hier ergens een chip met datategoed kunnen kopen. Vandaag wel 137 km afgelegd!

Dinsdag 20 februari 2019 Torres Vedras en terug aan zee

De dagen vliegen nu voorbij… Even een rondje om de kerk in Turcival en dan naar Torres Vedras. Dit oorspronkelijk uit een Romeinse nederzetting voortgekomen handelsstadje was het steunpunt voor de 40 km lange verdedigingslinie, in 1810 aangelegd door Wellington, ter verdediging van Lissabon tegen de troepen van Napoleon. Met succes! Boven de stad staan de gerestaureerde muren van het 13^e eeuwse kasteel, een mooie tuin en een kerk. Die gaan we bekijken op onze wandeling door het centrum. Het is wel even klimmen, maar het uitzicht is prachtig. We dwalen door de smalle straatjes van het oude centrum en bewonderen kerken, pleintjes en parkjes. Het is een levendige stad. De temperatuur loopt ondertussen op tot boven de 25 graden en in de camper tot over de 30. Na de lunch rijden we de 20 kilometer naar de kust en komen uit in Santa Cruz. Onder bij de zee met woeste golven is een parking. Mooi plekje. Na een uurtje in de zon lezen gaan we toch nog even richting Santa Cruz; 1,5 km hier vandaan. Bovenlangs de passage heen en onderlangs via het strand weer terug. Van het oorspronkelijke oude dorpje is behalve een kapel amper iets terug te vinden. Nieuwbouw zo ver als we kunnen kijken en er wordt nog meer bij gezet. Straten vol met restaurantjes en barretjes (nu bijna allemaal gesloten) zijn ’s zomers en in de weekenden dik bevolkt met Lissabonners. De zon gaat weer eens mooi onder…

Woensdag 21 februari 2018 Naar Peniche

Vandaag worden we niet gewekt door kerkklokken maar door de zee. Even de kachel aan want we staan tegen de rotswand nog een tijdje in de schaduw. Dan op weg naar Peniche; we passeren de stad van de Dino’s: Lourinha. Hier hebben we een paar jaar geleden al eens de sporen en restanten bekeken. Het is maar 35 km naar Peniche, dat op een schiereiland ligt. Even een supermarkt in en gas bijtanken en dan installeren we ons op “motorhome”parking in het centrum. Met douches, service, wifi, wasmachines en drogers voor maar €5,- per nacht. Wat een luxe… de staplaats is waterpas en op beton… Stoeltjes buiten en genieten maar. Na lunch en lekker lezen en… wat Netflix-series downloaden stappen we toch nog maar even op. Een kort tochtje naar een kleiner schiereilandje (Papôa) via een bruggetje bereikbaar. Door een vulkaanuitbarsting lang geleden ooit gescheiden van het vaste land. En nog steeds heerlijk weer. Als de zon ondergaat skypen we even met zoon en kleindochter en horen van de dreigende kou die eraan komt. We boffen dat we hier zijn!! We besluiten meteen nog een dagje hier te blijven..

Costa Alentejo

Dinsdag 13 -02-2018 Alentejo in

Vandaag verlaten we met het passeren van de rivier de Seixe bij Odeseixe echt de Algarve en rijden Alentejo in. We gaan een dagje op de camping in Zambujeira do Mar staan want er moet weer gewassen, gepoetst en geloosd worden. We waren hier in 2010 ook al eens en herinneren ons de prachtige kliffen, rotsen en stranden met de kleine dorpjes er hoog boven. Dus als de was aan de lijn hangt stappen we op voor een rondje door het dorp en langs de zee. Het dorp is boven op de kliffen gebouwd; men is bezig een rotsbekleding aan te brengen om ervoor te zorgen dat het kapelletje niet over een tijdje in zee verdwijnt. Op de okerkleurig rotsen ligt op veel plaatsen strandzand. Een blauw-groen gemarkeerd pad (de Fishermans trail) volgen we een tijdje en wandelen dan via de weg weer terug. We zien wat kinderen in verkleedkleren en bedenken dat het carnaval is. We hebben er verder nog niks van gemerkt. Als de zon onder is, is de was zo goed als droog. Er is free wifi dus we bekijken wat Olympische sportuitslagen en beantwoorden WhatsAppjes en mails.

Woensdag 14 februari 2018 Ooievaarskust

Lekker langzaam aan… douchen, ontbijten, even poetsen en dan verlaten we deze prima camping nadat we ook nog even wat brood in de minimarket hebben gekocht. We kunnen weer even vooruit. We volgen helemaal de kustweg en na 15 kilometer zijn we bij de vuurtoren van Cavaleiro, Cabo Sardão heet het hier. Prima rustig plekje en wandelroutes naar links en rechts. De zon doet weer goed zijn best! We zien ooievaars boven ons rondzweven en ontdekken al gauw diverse nesten op de steile rotsen onder ons. Ze trekken zich niks aan van de bulderende zee en vliegen af en aan om hun nesten klaar te maken. We wandelen een heel eind in zuidelijke richting langs de gemarkeerde route en kijken regelmatig even over de rand om de rotsen die hier loodrecht in zee steken goed te bekijken. Er zijn nestlocaties van drie verdiepingen en een heeft zelfs een carport! Als we het haventje net buiten Zambujeira do Mar (waar we vannacht waren) in zicht krijgen draaien we om en gaan dezelfde weg terug. We zien af en toe rugzakwandelaars die de route aan een stuk doen en ik denk meteen dan aan Rob en Els van de wandelclub die 2 jaar geleden ook hier moeten hebben gelopen. Wat een fantastische plek! En de zonsondergang is weer spectaculair. Prima plek voor overnachting ook. Alleen de vuurtoren zwaait elke paar seconden zijn licht rond.

Donderdag 15 februari 2018 Van Cavaleiro via Odemira naar Almograve

We beginnen de dag met een wandeling langs de kust in noordelijke richting. Dat is maar een korte want al gauw komen we aan een diepe kloof waarbij het doorgaande pad een grote omweg moet maken. We rijden vervolgens naar Odemira, ( zo’n 15 km landinwaarts) waar we eerst voorraden inslaan en dan het stadje gaan bekijken. We parkeren aan de rivier de Mira die hier een grote bocht maakt. Er staan bij de parkeerplaats bankjes, bloembakken en grappige lantaarntjes. We worden aangesproken door een oudere heer die vraagt waar we vandaan komen. O ja hij heeft een nichtje in de buurt van Amsterdam wonen; die is daar 25 jaar geleden heen verhuisd toen ze met een Nederlander trouwde. Hij zegt verder dat hij het weer vandaag erg mooi vindt en dat we veilig hier kunnen parkeren. We lopen de boardwalk langs de rivier een eind tot aan de brug en gaan dan omhoog het centrum in. Het stelt niet veel voor maar ziet er aardig uit: nette witte huizen, een pleintje en smalle straatjes. Bij de apotheek geeft het digitale uithangbord 26 graden aan. Terug bij de camper maak ik wat broodjes klaar die we op een bankje in de zon opeten, terwijl we kijken naar de ganzen, eenden, meeuwen en duiven die hier op de oever rondscharrelen. In de middag rijden we weer naar de kust terug en vinden op de grote strandparking van Almograve een prima plek met mooi zicht op zee. Hier kun je ook afdalen naar een strandje. We wandelen een stuk bovenlangs totdat de route bij een riviertje afbuigt en we in het dorp uitkomen. Weer terug en nog een eind de andere kant op en dan is het wel weer genoeg voor vandaag. Wat ons op viel vandaag en ook gisteren dat hier vrij veel mannen met tulbanden en lange baarden rondlopen (Indische types), misschien Sick’s?? En waarom speciaal hier? Tegen zonsondergang komen er heel wat mensen even kijken en daarna is het rustig, betrekkelijk rustig: de zee horen we natuurlijk continue . We staan in het gezelschap van 3 campers vannacht.

Vrijdag 16 februari 2018. Via Vilanova de Milfontes naar Porto Covo

We worden wakker in een dichte mist! We horen de zee maar zien ‘m niet. Ons eerste doel vandaag is het stadje Vilanova de Milfontes. Het ligt aan de monding van de rivier de Mira. Hoe verder van zee hoe minder mist, maar ook in Vilanova hangt de zeenevel. We lopen vanaf de parkeerplaats eerst via de strandweg naar de vuurtoren en terug onderlangs het strand van de rivier. Er is niet veel volk op de been; wat vissers en een handjevol toeristen die we bij het Forte de São Clemente tegenkomen. Er wordt geroeid op de rivier. Via het oude centrum, waar we door kleine straatjes slenteren, met een bocht naar de camper terug. Onze eindbestemming vandaag is Porto Covo waar een camperplaats met service is, maar eerst gaan we lunchen op het strand van Ilha do Pessequeiro. Het strand ligt tegenover het eilandje met dezelfde naam en af en toe zien we het tussen de nevels opdoemen. Een korte wandeling hier want het wordt hoogwater en dan komen de golven tot aan de rotsen. 6 kilometer verder ligt Porto Covo en het vergt wat rondrijden en navragen voordat we de juiste plek gevonden hebben. De oorspronkelijke coördinaat klopt niet (meer); de camperservice is nu op een voormalig voetbalterreintje. We besluiten hier ook de nacht door te brengen. De zon laat zich nog een uurtje zien… Nart stort zich op de foto’s en ik leef me uit in een van mijn vele hobby’s: een potje koken.

Zaterdag 17 februari 2018 Via Sines naar Vilanova Santo André

We starten deze wat bewolkte dag met een wandeling langs het strand en de rotskust; eerst die van Porto Covo en dan nog wat strandjes op de route naar het noorden. In Sines parkeren we bij de scheepswerf waar nog meer campers staan en lopen omhoog naar het oude fort. Er staan kanonnen zeewaarts gericht; ze moesten piraten schrik aan jagen. Het fort ligt vlak boven de Praia Vasco da Gama, de zeevaarder die India ontdekte en hier is geboren. Een standbeeld ontbreekt dan ook niet vlak voor de ingang van het fort. We kijken er wat rond en lopen even binnen bij de toeristeninfo om wat kaarten en bezienswaardigheden van de kust van Alentejo te verzamelen. Mooie huisjes en straatjes maken het oude centrum tot een prettige plek. Via een kronkelige, ommuurde afdaling komen we weer op de boulevard om terug naar de parkeerplaats te lopen. Na de lunch hier gaat het verder, we wilden eigenlijk via de binnenlandse route naar Santo André maar om de een of andere reden stuurt onze navigatie ons via de snelweg. Een brede vierbaansweg waar we amper verkeer tegenkomen. In Santo André vinden we algauw de strandparking bij de lagune. Het is er best druk met dagjesmensen en er zijn ook drie restaurantjes die open zijn. De wandelschoenen weer aan en op pad. We lopen eerst een stuk over een mooi aangelegde boardwalk en gaan dan via een zandpad door de duinen naar de lagune van Melides, zon 2,5 km verder. Veel mooie bloeiende planten hier, Nart kan een kneu fotograferen! Via het strand waar de metershoge golven op beuken gaat het dan weer terug. Bij de parking aangekomen ( er staan inmiddels een stuk of 10 campers) zien we een uil op een hoge paal zitten; het blijkt een steenuil te zijn. Nart natuurlijk dubbel blij… twee nieuwe foto’s van vogels voor het archief.

Noordwaarts de westkust langs

Afscheid van de Algarve..

Donderdag 8 februari 2018 Nog een dagje Sagres

Een rustige nacht, ondanks dat het hondje van de buurman (Portugees, camperend in een volgepakte Citroen Berlingo!) al vroeg van zich laat horen. Het houdt niet op met het zonnige weer! We gaan nog een keer de vesting van Hendrik de Zeevaarder bekijken, die hij bouwde begin 1400 op deze winderige kaap. Hij richtte hier ook een zeevaartschool op met scheepswerf en kapel en legde de basis voor veel ontdekkingsreizen. De kapel is nog bewaard gebleven net als de kompasroos met een doorsnede van 43 meter, gemaakt van kiezelstenen. (Rosa dos Ventos) Het geheel kijkt uit over de Atlantische oceaan en Cabo de São Vincente. Er is veel te zien: er staan allerlei informatieborden over de geschiedenis van het schiereiland en over de flora en fauna van dit gebied. Er zijn “blowholes” te vinden en tussen de rotsen en struiken scharrelen allerlei vogeltjes. Eén van de blowholes is ommuurd als een soort doolhof en als je in het centrum ervan komt is er een kleine spleet waardoor steeds enorme knallen te horen zijn. De lucht wordt hier met grote kracht naar boven gestuwd. Hier en daar staan vissers van een hoogte van 50 meter hun hengeltjes uit te gooien. In de middag maken we nog een rondje door het centrum van Sagres en kijken even bij de pittoreske haven. Tegen het eind van de middag komen er weer heel wat campers hier een plekje zoeken. Wij blijven nog een nachtje.

Vrijdag 9 februari 2018 Naar Cabo de São Vincente

Het is wat bewolkt als we naar Cabo de São Vincente rijden. Af en toe komt de zon even kijken. De temperatuur is prima. We wandelen wat rond over de kaap nadat we bij de vuurtoren hebben geparkeerd. Tussen struikgewas en over rotsbodem is het wel uitkijken waar je loopt. En niet te dicht langs de kant; je stort zo’n 50 meter naar beneden voordat je het zeewater raakt. Het is een indrukwekkend landschap hier op de meest zuidwestelijke punt van het vaste land van Europa. Als we via de 5 kilometer lange weg weer terug rijden naar Sagres stoppen we nog even bij het fort van Beliche en het strandje, dat helemaal is omgeven door hoge rotsen. Een trap van 156 treden brengt ons beneden op het strand. Er is aan het eind van de afdaling een houten restaurantje, nu gesloten. De rotswanden zijn enorm met grote grotten en uithollingen. 3 surfers proberen er hun geluk maar de golven zijn niet echt hoog vandaag. Terug in Sagres zoeken we weer een plekje op de grote parking voor de nacht bij de Fortaleze.

Zaterdag 10-02 2018 Richting NOORD

Vandaag is dan de dag dat we de zuidkust van de Algarve gaan verlaten. Precies een maand zijn we hier in het zuiden geweest, van oost naar west. Na lozen bij het Intermarché tankstation in Sagres en inkopen bij de Lidl in Vila do Bispo gaan we in noordelijke richt langs de kust. Eerst een eindje voor Praia de Castelejo een korte, maar prachtige wandeling door een stuk bos. Het staat er vol met parasoldennen, eucalyptus en heel veel cistusstruiken en de paadjes zijn kronkelig en geaccidenteerd. Hier en daar schitterend zicht op de zee. Dan rijden we door naar het strand zelf en maken daar een winderig tochtje naar wat zwarte leisteen rotsformaties. Het waait erg hard, je kunt bijna tegen de wind in leunen. Het is hier verboden te overnachten dus rijden we een strandje verder: Praia de Cordoama. Ook hier woeste zee en bulderende golven… een prachtig gezicht. Hier en daar waagt een kitesurfer zich in de golven. We waaien over het strand en komen weer in Castelejo en ploeteren dan weer terug. Jammer genoeg is het strandtentje gesloten. Hier is geen overnachtingsverbod dus blijven we, samen met nog 5 campers. We zien de zon in de zee zakken.

Zondag 11 februari 2018 Wandeling bij Carrapateira

Stikkedonker was het vannacht hier op de parking. De zon komt tegen acht uur boven het duin uit en dan is het snel warm in de camper. We rijden vanaf hier via Vila do Bispo in noordelijke richting naar Carrapateira. Daar gaan we het tweede deel van een wandeling maken; deel 1 (de strandroute) hebben we een paar jaar geleden gedaan. Dit stuk gaat een eindje landinwaarts, heuvel op heuvel af door “broccoli”-bossen met weer mooie vergezichten op de omgeving. Af en toe moeten we opzij springen voor wat crossmotoren die dit terrein net zo interessant vinden als wij. De zon schijnt volop en na ruim 11 kilometer zijn we weer bij het beginpunt. We rijden 2 kilometer naar het strand waar bij een lagune een rustige parking is. Na een tijdje rust gaat Nart nog even op het strand kijken. Er zijn hier boven verschillende uitkijkpunten die de moeite waard zijn. Ik vermaak me met lezen en een haakwerkje. Voor morgen staat er weer een wandeling uit de Portugese wandelgids op ons programma.

Maandag 12 februari 2018 Bordeira wandeling

Al bijtijds zijn we bij het startpunt van wandeling 13 uit onze Portugalgids, net voor het gehucht Bordeira, 4 kilometer ten oosten van de strandparking van vannacht. De kuststrook hier heet Costa Vicentina. Via de navigatie op onze GPS kunnen we de wandeling precies lopen. Na 3 kilometer echter wijkt de bewegwijzering af van onze kaartroute. De bordjes wijzen links en de routekaart naar rechts. We besluiten onze kaartroute te volgen. Het is een toproute; al onze zintuigen genieten. De geuren van de bloeiende eucalyptus, de zon op onze huid, de prachtige uitzichten en de struiken en planten langs het pad, de stilte om ons heen met af en toe een fluitende vogel en de zilte smaak van de zee op onze lippen! De route is ruim 14 kilometer lang en als we op de helft zijn zoeken we een plekje op een boomstam om onze boterhammen op te eten. Het pad is hier roodgekleurd en we moeten allebei aan Australië denken; er zou zo maar eens een kangoeroe op het pad kunnen springen! De route terug gaat hoog boven de zee langs en we zien de parking en de lagune waar we vannacht waren. Wat een prachtige zicht! Helemaal tevreden komen we bij de camper terug. We rijden door naar Aljazur waar we de camperplaats kennen achter de markthal. Er staan een al campers en wij sluiten als nr. 12 aan. Nog even van de zon genieten voordat hij achter de burchtruïne hoog boven ons onder gaat. Morgen rijden we de Algarve uit en Alentejo in…

Van Lagos naar Sagres

Zaterdag 03-02 2018 Weer naar Lagos

We beginnen deze zonnige dag in Luz met een wandeling langs het strand en over de rotskust in westelijke richting. Luz ligt tegen een helling aan gebouwd en bestaat uit alleen maar witte huisjes en appartementen. Veel is ook hier in Engelse handen gezien de namen van hotels en andere horeca. Na een kilometer of 3,4 onderlangs te zijn gelopen draaien we om en gaan bovenlangs terug. Hier staan een paar zeer futuristische, spierwitte bungalows, dik omheind met grote tuin en zwembad. We scharrelen nog even tussen de rotsachtige poelen aan het strandje en gaan dan terug naar de camper. We rijden weer de 5 kilometer terug naar Lagos, doen uitgebreid boodschappen en parkeren op de camperparking bij het voetbalstadion. Na de middagboterham kuieren we naar het centrum via de weg langs een van de watertjes die Lagos rijk is. Er is een grote jachthaven aan de overkant en er ligt een replica van een schuit uit 1488 en een uit papier gevouwen model. Bij het infokantoor halen we even een plattegrondje. Morgen is er een vlooienmarkt vlak bij de brug, daar willen we wel even rondneuzen. ’s Avonds zet ik het tiende verslag op Reismee. De foto’s komen niet allemaal over; ik neem ze de volgende editie mee.

Zondag 04-02-2018 Naar Barão de San João

Het regende vannacht! Als we naar de vlooienmarkt lopen spettert het een beetje, maar de zon schijnt ook. Wel een frisse wind! Leuk om even rond te kijken tussen alle zolderopruimingen die worden aangeboden. Dan gaan we op weg naar Barão de San João, waar we 2 wandelingen uit onze gids kunnen maken. Het ligt zo’n 10 kilometer landinwaarts in een bosrijk gebied. Zonder veel moeite vinden we de start van de wandeling en er is meteen een parking met zicht op het dorp, geschikt om te overnachten. We maken vanmiddag de korte wandeling van 6,5 km en morgen de lange. De start is op het zelfde punt. Het eerste stuk gaat al gauw stijgend het bos in, eerst eucalyptussen en daarna dennenbomen. Er is geregeld mooi zicht op de omgeving tot aan de Foie bij Monchique toe. We passeren een picknickplaats en een pad met stenen langs de kant waarin gedichten staan gekerfd of figuren zijn gebeeldhouwd. Heel apart! Het laatste stuk gaat langs een terrein waar tientallen windmolens staan te gieren; alsof er voortdurend vliegtuigen over vliegen… Het waait hier stevig dus de plek is goed gekozen. ‘s Avonds koelt het flink af, dus de kachel gaat aan. We hebben hier met de bierblikjesantenne goede ontvangst en we kijken Asterix en Obelix bij Cleopatra als Portugese tekenfilm.

Maandag 05-02-2018 Wandeling en weer naar de kust.

Om 10 uur staan we startklaar voor de lange wandeling door dit mooie bosrijke gebied. Vanwege communicatie- en navigatieperikelen missen we compleet de eerste afslag. Na een extra 4 kilometer is de navigatie weer op orde (..de communicatie ook) en kunnen we de uitgezette route goed volgen. Heel ongebruikelijk staan hier geen wegwijzers, hoewel dat in onze wandelgids wel wordt aangegeven. De wandeling is zeer afwisselend met af en toe flinke hoogteverschillen en mooie uitzichten tot aan zee toe. Ook nu worden we een gedeelte van de route begeleid door de geluiden van straaljagers: de windmolens dus… Na dik 15 kilometer zijn we weer via het dorp terug op de parkeerplaats. Wat een TOP-wandeling! Na even rusten rijden we naar zee om daar een plekje voor de nacht te zoeken. Eerst naar Burgau, maar daar vinden we niks; dan door naar Budens waar we vlak voor de afslag naar Salema een aantal campers op de strandparking van Boca do Rio zien staan. Perfect en nog plaats genoeg. Vlak ernaast ligt een soort lagune met veel begroeiing waar het krioelt van de vogels. Hoofdzakelijk zwaluwen. We klimmen even via het strand een duintop op en zien meteen ideeën voor een wandeling morgen.. Over de kliffen richting Burgau of de andere kant op… We gaan slapen met de geluiden van de branding op de achtergrond.

Dinsdag 6 februari 2018 Naar Figueira via Salema

Het was fris vannacht en ondanks de stralende zon staat er een straffe wind. We lopen even langs de lagune om het vliegend en scharrelend gevogelte te bekijken en rijden dan naar het strand van Salema. We maken een korte strandwandeling, zoeken daar via het coördinaat een earthcache op die over fossielen in gesteente gaat. De rotskust bestaat hier uit verschillende soorten en kleuren gesteente en er zijn al heel wat brokstukken naar beneden gevallen. We kopen een broodje bij de buurtsuper en rijden dan naar de Campercar Park in Figueira. We moeten nodig water tanken en de was doen. Dat lukt allemaal hier. De rest van de middag doen we niet veel; was ophangen, boekje lezen en wat internetten. Het waait z’n best dus de was is gauw droog. Lekker rustig dagje dus…

Woensdag 7 februari 2018 Naar Sagres

Wat een nacht!! Veel te vroeg begint er vlak achter ons een haan te kraaien terwijl het nog niet eens licht wordt… De kukeleku klinkt aardig bejaard maar weet niet van ophouden. Nart slaapt dan gewoon door, maar ik hoor elke schorre kreet… Wat laat op gang dus ook… We rijden eerst richting het strandje van Figueira, na 1 km is er een kleine parkeerplaats, de rest moet te voet. Niet erg… zon, blauwe lucht en een spannend paadje. We moeten een stroompje oversteken over (wiebelige) stapstenen en komen dan op het beschutte strandje met links en rechts hoge kliffen. Er zijn wat halfronde schuttersputjes gemaakt en er staat 1 picknicktafel. Het gaat dezelfde weg terug. Dan richting Sagres. In Vila do Bispo doen we boodschappen bij een spiksplinternieuwe Lidl en rijden dan naar het strand van Martinhal. Een kleine parking met uitdrukkelijk een overnachtingverbod en verder een soort resort van hotels, bungalows en appartementen. Hier gaan we op zoek naar een strandje met stenen in de vorm van eieren. Er is een earthcache over dit onderwerp. Via een zandstrand en een smal padje over de rotsen komen we er uiteindelijk. De vragen die bij deze cache horen zijn hier makkelijk terug te vinden en via een paadje langs een riviertje klimmen we terug naar boven. Vanaf de parkeerplaats is het nog 4 kilometer naar de camperparking in Sagres, vlak naast het fort op een landtong. Er staan een stuk of 25 campers en we zoeken een mooi plaatsje in de zon en uit de wind. Even naar de rand van de klif op en neer en dan een uurtje in de zon soezen. Om 19.00 uur (ned.tijd) gaat de zon achter de klif van São Vincente onder. Dat is de meest zuidwestelijke punt van Portugal en van hieruit goed te zien omdat er een vuurtoren op staat.